The impact of EU law on the concept of citizenship under international law

Termin obywatelstwo Unii Europejskiej zostało wprowadzone do prawa pierwotnego wraz z wejściem w życie Traktatu o Unii Europejskiej 7 lutego 1992 roku. Do tego czasu prowadzone były liczne prace mające na celu urzeczywistnienie tej idei. Pewien katalog praw o charakterze ekonomicznym wprowadził już Traktat o Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali, a samej koncepcji europejskiej obywatelstwa literatura przedmiotu doszukuje się już w pracach z końca lat 50-tych dwudziestego wieku. Obywatelstwo Unii Europejskiej ma charakter dodatkowy w stosunku do obywatelstwa, jakie nadaje każde z państw członkowskich – nie zastępuje go, a także ma w stosunku do niego charakter wtórny – dopiero uzyskanie obywatelstwa państwa członkowskiego skutkuje jednocześnie nabyciem statusu obywatela UE. Unia Europejska szanuje prawnomiędzynarodową zasadę, według której to państwo samodzielnie i suwerennie reguluje zagadnienie nabycia i utraty własnego obywatelstwa. Poza tym, na mocy dołączonej do Traktatu z Maastricht Deklaracji o narodowości państwa każde państwo w dowolnym momencie może złożyć dokument, w którym określi, kogo na potrzeby artykułu TFUE normującego zagadnienie obywatelstwa UE uważać będzie za swojego obywatela. Jak to zostało powyżej zaznaczone, obywatelstwo UE nie jest obywatelstwem w znaczeniu, jakim dla oznaczenia tego terminu posługuje się prawo międzynarodowe. Ma ono charakter dodatkowy w stosunku do krajowego, a katalog praw, jaki oferuje ma na celu urzeczywistnienie integracji europejskiej i pomoc w realizacji zamiarów wyrażonych w Traktatach. Na pierwszy rzut oka więc, mogłoby się wydawać, że nie będą go dotyczyć problemy związane z wielokrotnym obywatelstwem, a jego pełna zależność wobec obywatelstwa państwowego i dodatkowy jedynie charakter wobec tegoż nie będą mogły w żaden sposób wpłynąć na regulacje wewnętrzne. W praktyce okazuje się, że sprawa ma się jednak inaczej. Dostrzec można wyraźny wpływ prawa unijnego na regulacje krajowe normujące zagadnienie obywatelstwa, nadający im kształt odmienny niż to pierwotnie krajowy ustawodawca zamierzał. Dodatkowo orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE silnie ingeruje w prawnomiędzynarodowe reguły dotyczące problemu wielokrotnego obywatelstwa, jak zasada efektywności czy zasada wyłączności, rekonstruując je na cele europejskiej integracji. Wyroki ETS nie pozostają także bez znaczenia dla kształtu konwencji normujących zagadnienia związane z problemem wielokrotnego obywatelstwa o zasięgu ogólnym.Celem niniejszej pracy będzie prześledzenie procesu powstawania koncepcji obywatelstwa UE; a także jego kształtu i statusu prawnego. Dalsze części rozprawy będą przedstawiały efekty wpływu obywatelstwa UE na wewnętrzne regulacje Wielkiej Brytanii, Holandii i Hiszpanii normujące kwestię ich obywatelstwa. Przedostatnia część rozprawy będzie próbą charakterystyki prawnomiędzynarodowych reguł normujących problem wielokrotnego obywatelstwa, do których zaliczyć należy zasadę efektywności oraz zasadę wyłączności. Ostatni rozdział pracy poświęcony zostanie analizie wpływu orzecznictwa Trybunały Sprawiedliwości Unii Europejskiej na owe regulacje.

The term European Union citizenship was introduced into primary law with the entry into force of the Treaty on European Union on 7 February 1992. Until then, numerous studies have been conducted with a view to the realization of this idea. A catalog of an economic nature has already introduced to the Treaty on the European Coal and Steel Community, and the concept of European citizenship literature looks for already in the works of the late 50's of the twentieth century.Citizenship of the Union shall be additional to citizenship, which gives each of the Member States - not replace it, and it has in relation to the nature of the secondary - just to get the effect of nationality while acquiring the status of an EU citizen. The European Union respects the principle under international law, according to which the State itself and sovereignly governs the acquisition and loss of their own nationality. In addition, pursuant to annexed to the Treaty of Maastricht Declaration on nationality of each Member State at any time may file a document, which will determine who TFEU article for regulating the issue of EU citizenship will be considered for its citizens.As has been indicated above, EU citizenship is not citizenship, in the sense which the designation of the term used by international law. It is purely incidental to the national, and the catalog of rights, which aims to offer the realization of European integration and support in the implementation of the intentions expressed in the Treaties.At first glance, then, it would seem that they would not be affected by problems associated with multiple citizenship and its relationship to the full citizenship of the state and merely added to the same will not be allowed in any way affect the internal regulations. In practice, it turns out that the case is not the case. You can clearly see the impact of EU law on national legislation regulating the issue of citizenship, which gives them a different shape than the national legislature originally intended. In addition, the EU Court of Justice strongly interfere with the rule of international law on the issue of multiple nationality, as the principle of effectiveness and the principle of exclusivity, reconstructing them on the objectives of European integration. ECJ judgments are also not without significance for the shape of conventions regulating the issues related to the problem of multiple nationality of general application.The aim of this study is to trace the process of creating the concept of EU citizenship, as well as its shape and legal status. Further parts of the trial results will be presented to EU citizenship impact on the internal regulations of the United Kingdom, the Netherlands and Spain regulating the issue of citizenship. The penultimate part of the thesis will attempt to rules of international law governing the characteristics of the problem of multiple citizenship, which include the principle of effectiveness and the principle of exclusivity. The last chapter is devoted to the analysis of operation impact Courts of Justice case-law of the European Union on these regulations.