Eskapizm w opowiadaniach Mishimy Yukio "Hanazakari no mori" i "Kagi no kakaru heya"

Escapism in Mishima Yukio's "Hanazakari no mori" and "Kagi no kakaru heya"

Eskapizm to termin, który odnosi się do skłonności mentalnego uciekania od nieprzyjemnej rzeczywistości, na przykład poprzez poszukiwanie rozrywek lub fantazjowanie. Celem pracy jest analiza prezentacji motywu eskapizmu w dwóch opowiadaniach Mishimy Yukio, powszechnie uznawanego za jednego z największych współczesnych pisarzy japońskich. Analizowane opowiadania to Hanazakari no mori („Las w pełni kwiecia”), debiut Mishimy powstały w 1941 roku, oraz Kagi no kakaru heya („Pokój zamknięty na klucz”), napisany w 1954 roku.Praca podaje najpierw definicję eskapizmu i zestawia refleksje dotyczące możliwych interpretacji zjawiska. Prezentuje również różne poglądy badaczy na ten temat oraz związek eskapizmu z konceptem utopii. Następnie przedstawiona jest krótka biografia Mishimy Yukio, informacje o jego najbardziej znanych dziełach i charakterystycznych cechach jego pisarstwa. Dalsza część dokładnie omawia kontekst historyczny oraz życie osobiste pisarza w latach 40. i 50. XX wieku w poszukiwaniu możliwych przyczyn jego eskapistycznej postawy wyrażonej w opowiadaniach. Główną część pracy stanowi literacka analiza Hanazakari no mori i Kagi no kakaru heya, skupiająca się na przedstawieniach eskapizmu. Każdemu z opowiadań poświęcony został osobny rozdział, rozpoczynający się od podstawowych informacji o utworze oraz krótkiego streszczenia. Oba utwory są badane pod kątem obrazu świata rzeczywistego, stwarzającego potrzebę ucieczki, a także struktury „przestrzeni ucieczki”, które ukazane zostały w tekście. Następnie analizowane są eskapistyczne działania bohaterów, ich charakter i rezultaty. W obu opowiadaniach pojawiają się istotne postacie kobiece, mocno związane z eskapizem poprzez swoją kobiecość; z tego względu praca omawia również rolę, jaką pełnią kobiety w procesie ucieczki od rzeczywistości. W podsumowaniu oba utwory są porównywane pod względem podobieństw i różnic w sposobach prezentowania eskapizmu.

Escapism is a term referring to the tendency to mental diversion from unpleasant reality, for example by seeking entertainment or engaging in fantasy. The purpose of this thesis is the analysis of the presentations of escapism in two short stories of Mishima Yukio, widely regarded as one of the greatest Japanese writers of modern era. The stories analysed are Hanazakari no mori (“The Forest in Full Bloom”), the novelist’s debut written in 1941, and Kagi no kakaru heya (“The Locked Room”), written in 1954.The thesis firstly provides the definiton of escapism and reflections on its possible interpretations. It also presents scholars’ various views on the subject and the relation of escapism with the concept of utopia.. Subsequently, Mishima Yukio’s short biography is given, along with the information about his most famous works and characteristic features of his literary style. Next, the paper explains the historical context and the writer’s private life in the period of 1940s and 1950s, searching for possible causes for Mishima’s escapist attitude which was expressed in his writings. The main part of the thesis is the literary analysis of Hanazakari no mori and Kagi no kakaru heya, which focuses on the depiction of escapism. Each story is discussed in a separate chapter, beginning with information about its first publication and a brief summary. Both works are then examined in regard to the image of real world, which creates the need of escape, and the structure of the space of escape, presented in the text. Furthermore, the escapist actions of the characters, its nature and effects are analysed. In both stories there appear significant women characters, strongly related to escapism through their femininity; therefore, the paper also deals with the part women play in the process of escaping reality. Finally, two stories are compared in terms of similarities and differences in the way of presenting the subject of escapism.

現実逃避とは、娯楽を探したり幻想にふけたりすることによって辛い現実からの気晴らしと安堵を探す傾向のことである。本論文の目的は、日本近代文学の代表者の一人と考えられる三島由紀夫の二つの短編小説における現実逃避の表現し方の分析である。分析した作品は、1941年に書かれた作家のデビュー作『花ざかりの森』と1954年に書かれた『鍵のかかる部屋』である。まず、現実逃避の定義とその様々な解釈についての見解が挙げられる。研究者の種々の扱い方、また現実逃避とユートピアの概念との関連も紹介される。次に、三島由紀夫の略伝、主な作品と作風の特徴について説明される。さらに、著作に表現された三島の現実逃避的な態度を引き起こせるような、1940～1950年代の歴史的な事情と当時の作家の生活に起こった出来事が指摘される。本論文の主要な部分は、現実逃避のイメージを焦点にした『花ざかりの森』と『鍵のかかる部屋』の文学的分析である。それぞれの小説について個別の章で取り扱っており、最初に作品の紹介と内容の概要が挙げられる。また、逃避の必要をもたらす現実世界のイメージと逃避空間の構造に関して考察される。さらに、登場人物の現実逃避的な行動、その性質や効果が分析される。両方の小説では、その女性性によって現実逃避と深く結びついている重要な女性人物が現れる。それゆえ、現実を逃れる過程においての女性の役割についても論じられる。終わりに、現実逃避の表現し方の類似点と相違点を強調しながら二つの作品が比較される。