Caryca Katarzyna and Joanna Szalona Królowa by in the context of feminism and new historicism

W mojej pracy magisterskiej podjęłam się analizy dramatów „Caryca Katarzyna” i „Joanna Szalona: Królowa” w kontekście feminizmu i nowego historyzmu. Na przestrzeni czterech rozdziałów starałam się pokazać dlaczego dramaty Janiczak mozna odczytywać przez pryzmat feminizmu i nowego historyzmu, i jak to wpływa na nasz odbiór wybranych tekstów. Nie zabrakło odwołań do Lacana i jego „porządku symbolicznego.” Ważną postacią okazała się nie tylko Matka,ale i Ojciec. A właściwie Lacanowska figura Ojca. Ważna okazała się również katachreza. Nie odczytujemy jej dzisiaj jedynie w zgodzie z zasadami retoryki. Na przykładzie „ Żądania Antygony” Judith Butler pokazałam , że można jeszcze inaczej rozumieć tę figurę retoryczną.W ostatnim rozdziale wskazałam na inny kontekst w badaniu dramatu, czyli na nowy historyzm. Starałam się pokazać w tym rozdziale, co wspólnego mają ze sobą dramaty Janiczak i „Przeszłość praktyczna”White’a

n my master’s thesis I have undertaken the task of analyzing dramas “Caryca Katarzyna” and “Joanna Szalona: Królowa” in the context of feminism and new historicism. In the four chapters I tried to show why Janiczak’s dramas can be interpreted from the angle of feminism and new historicism, and also how it affects our reception of the chosen texts. I included references to Lacan and his “symbolic order”. It turned out that not only The Mother was an important figure, but also The Father, or more precisely – Lacan’s figure of The Father. Catachresis proved to be of importance, too. We do not interpret it today only according to the rules of rhetoric. Using the example of by Antigone’s clame Judith Butler I have shown that this rhetoric figure can be understood in yet another way. In the last chapter I pointed to a different context in studying a drama, i.e. to the new historicism. I tried to show in this chapter things that Janiczak’s dramas and White’s “Przeszłość praktyczna” have in common.