Czesław Miłosz as a permanent emigrant

Recenzowane materiały pokonferencyjne: "Emigracja niepodległościowa ukraińska i polska w wieku XX. Tradycje - osobowości - idee - retoryka", dn. 23-25 maj 2018 r., Kijów

Wrzucenie pisarza na głębokie wody emigracji jest solidnym i ostatecznym sprawdzianem siły jego talentu. Żaden z polskich pisarzy nie został poddany tej próbie równie dogłębnie i nie wyszedł z niej tak zwycięsko, jak Czesław Miłosz. Emigracja jest przestrzennym, geograficznym urealnieniem pewnej uniwersalnej sytuacji egzystencjalnej twórcy - jego odosobnienia, izolacji i bezdennej samotności, która może przerodzić się w katastrofę lub dźwignię dla twórczości uniwersalnej. Wygnanie w przypadku takiego poety, jak Czesław Miłosz, jest figurą wielowymiarową, ponad polityką, ojczyzną, narodem, językiem, kulturą i odnosi się do samego rdzenia twórczości, jej metafizycznego jądra. Poezja jest stanem permanentnej emigracji i poszukiwaniem niemożliwej drogi powrotnej do nieznanej ojczyzny.

For a writer to be thrown into the deep waters of emigration i a tough and final test of the strength of his or her talent. No Polish writer has been subjected to rhis test as profoundly and come out of it as victorious as Czesław Miłosz. Emigration is the spatial, geographical realisation of a certain universal existential situation of an artist - his or her separation, isolation, and bottomless loneliness, which can turn into a catastrophe or a lever for universal creativity. Exile in the case of a poet like Czesław Miłosz is a multidimensional figure, beyond politics, homeland, nation language and culture, and refers to the very core of creativity, its metaphysical core. Poetry is a state of permanent exile and a search for an impossible way back to an unknown homeland.