Structure and symbolism in the twenty fifth vetāla story from the Vetālapañcaviṃśatikā. An attempt at an interpretative reading

Niniejsza praca traktuje o strukturze i symbolice ramy kompozycyjnej utworu "Wetalapańćawimśatika" Somadewy, która oscyluje wokół trzech głównych bohaterów: króla Triwikramaseny, żebraka Kszantiśili oraz upiora z gatunku wetalów. We wprowadzeniu zostają omówione tendencje postaci monarchy w oparciu o pojęcie monomitu spopularyzowane przez Josepha Campbella.Następnie w rozdziale I wyjaśnione jest pochodzenie "Wetalapańćawimśatiki" oraz znaczenie jej tytułu. Pokrótce przedstawiony jest plan analizy. Aby poszerzyć wiadomości o bohaterach, w rozdziale opisane są natura wetalów oraz prawdopodobne znaczenie imion króla i żebraka.W rozdziale II znajduje się koncepcja dwupłaszczyznowej interpretacji historii. Fabuła analizowana jest dosłownie oraz symbolicznie. Postać króla interpretowana jest jako alegoria ludzkiego umysłu, żebrak symbolizuje problem, natomiast wetala – ludzkie sumienie.Praca ta w znacznej mierze bazuje na tłumaczeniu "Wetalapańćawimśatiki" pt. "Dwadzieścia pięć opowieści wampira" autorstwa polskiej indolożki Heleny Willman-Grabowskiej.

This work deals with the topic of structure and symbolism in the frame story of Somadeva's 'Vetālapañcaviṃśatikā'. The tale's three main characters are king Trivikramasena, mendicant Kṣāntiśīla and ghoul vetāla. The introduction explains the king's tendencies on the basis of the monomyth concept popularised by Joseph Campbell.Chapter I provides information on the origin and the title of the 'Vetālapañcaviṃśatikā'. It also briefly presents the contents of the analysis. To expand on the information about the characters, the chapter describes the nature of the vetālas and presents possible meanings of the king's and the mendicant's names.Chapter II contains the concept of a dual interpretation of the frame story. The plot is analysed both literally and symbolically. The character of the king represents the allegory of the human mind, the mendicant symbolises a problem, and the vetāla symbolises the human conscience.This work is mainly based on Helena Willman-Grabowska's Polish translation of 'Vetālapañcaviṃśatikā' entitled 'Dwadzieścia pięć opowieści wampira'.