Body in the art of Katarzyna Kozyra

W swojej pracy przyglądam się przede wszystkim wykorzystaniu ciała i cielesności w sztuce Katarzyny Kozyry, jednej z czołowych przedstawicielek polskiej sztuki krytycznej. Skupiam się na pracach takich, jak "Olimpia", "Łaźnia", "Łaźnia męska" oraz cyklu "W sztuce marzenia stają się rzeczywistością". W oparciu o teorie między innymi Michela Foucaulta, Judith Butler i Julii Kristevej, a także innych myślicielek i myślicieli funkcjonujących w polu "gender studies" i myśli feministycznej przyglądam się płci rozumianej jako konstrukt kulturowy oraz obwarowania ciała nakazami i zakazami, co łączy się z teorią wyżej wymienionego filozofa , mówiącej o "wiedzy - władzy". Interesują mnie także takie zagadnienia, jak wykluczenie z przestrzeni publicznej, a także przestrzeni sztuki ciał chorych, wybrakowanych. Kolejnym problemem jest nieustanna seksualizacja kobiecej fizyczności oraz wszechobecnie propagowany, na przykład za pomocą reklam i innych środków masowego przekazu nieosiągalny ideał urody. Ważne są dla mnie również zjawiska ruchu "drag queens" i teorii "queer", moim zdaniem także pomijane w debacie publicznej. Ponad to odnoszę się do dialogu Kozyry z innymi dziełami, znanymi z kanonu klasycznej sztuki europejskiej. Mowa tutaj między innymi o obrazach Maneta, Rembrandta czy Ingresa. Temat feminizmu jest mi szczególnie bliski, dlatego zdecydowałam się na wybór takiego pola badawczego. Uważam, iż twórczość polskich artystek XX wieku jest pomijana lub powierzchownie oceniana, głównie ze względu na recepcję, przeważnie męskich krytyków. Sztukę tę kojarzy się głównie z obscenicznością, szokowaniem oraz przesadną dosłownością. Starałam się odejść od takich analiz i korzystając z myśli krytyczek takich, jak Izabela Kowalczyk czy Agata Jakubowska dokonać nieco szerszej interpretacji. Sztuka Kozyry nie jest szczególnie łatwa ani przyjemna w odbiorze, jednak sądzę, iż wydobywa wiele przemilczanych obszarów i otwiera bardzo szerokie pole na interpretację.

In my work, I look at the use of body and corporeality in the art of Katarzyna Kozyra, one of the leading representatives of Polish critical art. I focus on works such as "Olimpia", "Łaźnia", "Łaźnia męska" and the cycle "In art dreams become reality". Based on the theories of, among others, Michel Foucault, Judith Butler and Julia Kristeva, as well as other thinkers and thinkers operating in the field of gender studies and feminist thought, I look at sex understood as a cultural construct and fortify the body with dictates and bans, which is combined with theory the aforementioned philosopher talking about "knowledge - power". I am also interested in such issues as exclusion from public space, as well as in the space of the art of sick and missing people. Another problem is the constant sexualization of female physicality and the ubiquitous propagation of the beauty ideal, for example through advertising and other mass media. Also important for me are the phenomena of the "drag queens" movement and the "queer" theory, in my opinion also overlooked in the public debate. In addition, I refer to Kozyra's dialogue with other works known from the canon of classical European art. We are talking here, among others, about paintings by Manet, Rembrandt and Ingres. The subject of feminism is particularly close to me, which is why I decided to choose such a research field. I believe that the works of Polish artists of the 20th century are overlooked or superficially evaluated, mainly due to the reception, mostly male critics. This art is mainly associated with obscenity, shock and exaggerated literalness. I tried to move away from such analyzes and to use the thoughts of critics such as Izabela Kowalczyk or Agata Jakubowska to make a somewhat broader interpretation. Kozyra's art is not particularly easy or pleasant to perceive, but I think that it brings out many silent areas and opens up a very wide field for interpretation.