Implosions

Tekst dzieli się na dwie części. W pierwszej ustanowiono ogólną ramę dla rozumienia współczesnego kryzysu. Podstawowa teza głosi, że nie sposób dziś oddzielić problemu uprawomocnienia nauk humanistycznych od porządku nauk pozytywnych oraz problematyki epistemologicznej nauk pozytywnych, aplikacyjnych oraz modelowych (jak matematyka). Problem, jaki stoi przed humanistyką jest zatem nie tyle legitymizacja statusu własnej wiedzy, lecz to, w jaki sposób odnosi się do kwestii form życia. Druga teza głosi, że teoriopoznawczą kategorią, generującą pojęcia, pozostaje nowocześnie rozumiana wyobraźnia. Na drugą część artykułu składa się wprowadzenie koncepcji „implozji czasu” jako katastroficznego obrazu-myśli, oraz analiza Melancholii Larsa von Triera.

The text consists of two parts. The first one establishes a general framework for understanding the contemporary crisis. The basic thesis is that it is impossible today to view the problem of the humanities’ legitimacy as separate from the order of the positive sciences and the epistemological problems of positive, applied and model-based sciences (such as mathematics). The problem facing the humanities is not so much one of legitimising the status of its own knowledge as the question how it relates to the issue of life forms. The second thesis is that the imagination remains the epistemological category that generates concepts. The second part of the article introduces the concept of “the implosion of time” as a catastrophic image-thought, followed by an analysis of Lars von Trier’s film Melancholia (2011).