Obecność języka mówionego w korespondencji z lat 1913-1929. Listy miłosne Fernando Pessoi kierowane do Ofélii Queiroz oraz listy Mário de Sá-Carneiro do Fernando Pessoi

The presence of the spoken language in correspondence written between 1913 and 1929. Fernando Pessoa's love letters to Ofélia Queiroz and letters from Mário de Sá-Carneiro to Fernando Pessoa

Celem naszych badań jest wykazanie obecności języka mówionego w języku pisanym w pojęciu ogólnym oraz bardziej szczegółowym, w oparciu o korespondencję z lat 1913-1929. Pragniemy również uświadomić społeczeństwo w kwestii cech, które różnicują i zbliżają język mówiony do języka pisanego, podkreślając jednocześnie znaczenie kontekstu, w jakim występują cechy oralne oraz relacji między odbiorcą i nadawcą, które znacząco wpływają na język używany w produkcjach tekstowych. Nasza praca składa się z dwóch części: teoretycznej oraz praktycznej. Pierwsza z nich została podzielona na trzy rozdziały. Poświęcona została następującym zagadnieniom teoretycznym: wyjaśnienie ogólnych terminów związanych z pojęciem rodzaju i gatunku literackiego, które pomagają w zrozumieniu typowych cech listów, charakterystyka języka mówionego i pisanego łącznie z istniejącymi między nimi różnicami i podobieństwami, znamiona oralności w języku pisanym, pary konwersacyjne, leksyka charakterystyczna dla języka mówionego i kontekstualizacja. W drugiej części, która składa się z dwóch rozdziałów, dokonano licznych analiz tekstów, które stały się podstawą naszego badania. W zależności od danego fragmentu, niektóre zawierają kontekstualizację, inne nie zawierają żadnych dodatkowych informacji. Każdy z tekstów wchodzących w skład naszej pracy został dobrany pod kątem zawartych w nim zasobów, których obecność chciano w danym momencie udowodnić. Wszystkie tematy zostały opracowane możliwie najbardziej kompleksowo, aby móc w pełni wyjaśnić wszystkie istotne dla naszego badania zagadnienia. Praca uzasadnia i udowadnia istnienie cech oralnych w języku pisanym na podstawie korespondencji miłosnej Fernando Pessoi do Ofélii Queiroz oraz listów Mário de Sá-Carneiro kierowanych do Fernando Pessoi.

The objective of the research is to demonstrate the presence of an oral language in a written form in general and, more precisely, in the letters written between the years 1913 and 1929. The aim is also to make socjety aware of the characteristics that differentiate between an oral and a written language, and the ones that bring them closer, while emphasizing the importance of the context in which oral traits appear. We also emphasize the importance of the interpersonal relationships between the addressee and the sender which significantly influence the language used in the textual forms.The dissertation consists of two parts: theoretical and practical. The first part is divided into three chapters and is dedicated to theoretical issues: explanation of general terms in relation to the concept of textual type and genre, which is helpful in understanding the typical characteristics of letters; peculiar traits of oral and written language, including differences and relationships between them; subjects that confirm the presence of oral language in the written one; marks of orality; conversational pairs; lexicon of orality and contextualization. The second part consists of two chapters in which numerous analyzes of texts, that are the base of the research, were conducted. Depending on the requirements of each of the excerpts, some analyzes were provided with contextualization, and some do not contain any additional information. Each of the texts that form the study was selected according to the resources they contain, whose presence was to be proven at a given moment. All topics have been elaborated as comprehensively as possible in order to fully explain all matters important to our study.The study clarifies and proves the existence of orality traits in a written language, based on Fernando Pessoa’s love correspondence to Ofélia Queiroz and Mário de Sá-Carneiro’s letters to Fernando Pessoa.

O objetivo do nosso estudo é provar a presença da linguagem oral na linguagem escrita em geral e, mais precisamente, na correspondência escrita entre 1913 e 1929. Desejamos também consciencializar a sociedade sobre os traços que diferenciam e aproximam a linguagem oral da linguagem escrita, ressaltando ao mesmo tempo a importância do contexto em que traços da oralidade se encontram e das relações interpessoais entre o destinatário e o remetente que influenciam significativamente a linguagem utilizada nas produções textuais.A nossa dissertação é constituída por duas partes: teórica e prática. A primeira parte está dividida em três capítulos e é dedicada a questões teóricas: explicação de termos gerais que têm a ver com o conceito de tipo e género textual e que ajudam no entendimento das caraterísticas típicas das cartas, traços peculiares da linguagem oral e escrita incluindo diferenças e relações das dois, matérias que confirmam a presença da linguagem oral na escrita, marcas da oralidade, pares conversacionais, léxico próprio da oralidade e a contextualização. Na segunda parte, que consiste em dois capítulos, fizeram-se múltiplas investigações quanto aos textos empregados a fim de realizar a nossa pesquisa. Dependendo das necessidades de cada um dos trechos, algumas análises incluem contextualização, algumas não contêm nenhumas informações adicionais. Cada um dos textos que fazem parte do nosso estudo foi selecionado de acordo com os recursos que contém, cuja presença desejamos provar num dado momento. Todos os tópicos foram desenvolvidos de modo mais abrangente possível, a fim de explicar em pleno todos os assuntos importantes para o nosso estudo.O trabalho esclarece e prova a existência dos traços da oralidade na linguagem escrita, tendo como base a correspondência amorosa de Fernando Pessoa a Ofélia Queiroz e as cartas de Mário de Sá-Carneiro destinadas a Fernando Pessoa.