Sign language as an instrument in work of culture animator

The dissertation applies to the problems of sign language and the role that it plays in work of culture animator. The theoretic part depicts general information about polish sign language, and about culture of deaf people community. The dissertation contains issue referring to structure of sign language, which is used in Poland, its legal ground in our country, as well as in other chosen countries. It describes aspects of widely known deaf people culture, and dumb people community, perceived as cultural minority. It also contains information about integration between communities of deaf, and hearing people. In chapters of this part of dissertation are located descriptions of few chosen enterprises promoting deaf people culture.The empirical part of the dissertation is based on analysis and interpretation of own research, which main goal is described by question: Does sign language may be important instrument in work of culture animator? Research has been set on students of culture animation on Jagiellonian University. Working hypothesis assumed, that persons collocated with culture animation perceive the need of smattering sign language; deaf people culture lies in interest of wide group of people engaged in culture animation; in students opinion media should propagate deaf people culture; animation activities has variety of advantages to deaf community, as well as to hearing people. The results of research allows to confirm hypothesis that were set up in this dissertation.

Niniejsze opracowanie dotyczy zagadnień związanych z językiem migowym oraz jego rolą w pracy animatora kultury. W części teoretycznej przedstawiono ogólne informacje dotyczące polskiego języka migowego oraz kultury społeczności osób niesłyszących. Znalazły się tu m.in kwestie dotyczące struktury języka migowego użytkowanego w Polsce oraz podstaw prawnych warunkujących jego funkcjonowanie zarówno na terenie naszego kraju jak i terytoriach innych, wybranych państw świata. Poruszone zostały aspekty związane z szeroko rozumianą kulturą głuchych oraz społecznością osób niesłyszących postrzeganą w kategoriach mniejszości kulturowo-językowej, a także zjawiskiem integracji środowisk osób głuchych i słyszących. Wśród rozdziałów tej części pracy, znajdują się ponadto opisy kilku, wybranych inicjatyw promujących kulturę osób niesłyszącychEmpiryczna część pracy oparta jest na analizie i interpretacji badań własnych, których główny cel przyjmuje postać pytania: Czy język migowy może być istotnym narzędziem pracy animatora kultury? Badania przeprowadzone zostały wśród studentów animacji społeczno-kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Sformułowane hipotezy robocze zakładały, że osoby związane z animacją kultury dostrzegają potrzebę znajomości języka migowego; kultura głuchych leży w gestii zainteresowań szerokiego grona osób zajmujących się animacją kultury; w opinii studentów media powinny propagować kulturę osób niesłyszących a także, że działalność animacyjna ma różnorodne korzyści zarówno dla społeczności osób głuchych jak i niesłyszących. Wyniki przeprowadzonych badań pozwoliły na potwierdzenie postawionych hipotez.