Analiza uwarunkowań jakości życia u chorych z chromaniem przestankowym poddawanych nadzorowanemu treningowi na bieżni

Wstęp. Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego w ostatnim czasie stały się obszarem zainteresowań osób skupiających się na ocenie jakości życia pacjentów. Holistyczna ocena stanu pacjenta sprowadza się nie tylko do sfery biologicznej, ale także skupia się nad samopoczuciem i możliwościami funkcjonalnymi chorego. Cel pracy. Celem pracy była analiza predyktorów jakości życia u pacjentów z chromaniem przestankowym poddawanych nadzorowanemu treningowi na bieżni. Badania miały opisać związek pomiędzy treningową zmianą dystansu chromania, a aktualnym samopoczuciem chorego. Materiał i metody. Do badań włączono 19 kolejnych osób z chromaniem przestankowym, leczonych w Poradni Angiologicznej Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Badania pro-wadzono w okresie od 03.2017 do 04.2018. Kryterium włączenia do badań stanowiło potwierdzone rozpoznanie PAD w skali Rutherforda 2 i 3. Pacjenci zostali poddani nadzorowanemu treningowi na bieżni przez okres 3 miesięcy (3 treningi tygodniowo; łącznie 36). Chory kontynuował wysiłek na bieżni do po-jawienia się bólu o średnim natężeniu, następnie odpoczywał do całkowitego ustąpienia dolegliwości bólowych. W celu oceny aktualnego samopoczucia chorych, przeprowadzono autorski kwestionariusz jakości życia przed rozpoczęciem treningu, po 18 i 36 treningu. Wyniki. Stwierdzono występowanie istotnej różnicy w ocenie satysfakcji życiowej między pierwszym i trzecim pomiarem (p=0,048), przeciętna różnica wyniosła ok. 10 pkt na 175. Wykazano występowanie dodatniej zależności między wielkością zmiany dystansu, a poprawą jakości życia chorego (p=0,02). Wyznaczono równanie regresji liniowej, które pozwoliło określić wpływ takich zmiennych jak: wiek, płeć, status palenia, BMI, czas trwania choroby na poprawę jakości życia pacjentów z chromaniem przestankowym poddawanych nadzorowanemu treningowi na bieżni. Wnioski. Potreningowa poprawa dystansu chromania wpływa na poprawę jakości życia u pacjentów z miażdżycą kończyn dolnych. Wzmacnia to argument o zasadności rozpowszechnienia nadzorowanego treningu na bieżni, jako jednej z ważnych składowych leczenia zachowawczego osób z miażdżycą za-rostową kończyn dolnych.

Introduction: Cardiovascular system disorders have recently become more popular for people explore the quality of life of patients. Holistic assessment of their condition is not only to the biological sphere, but also focuses on the patient's well-being and functional abilities. Aim of the study. The subject of the study was an analysis of predictors of life’s quality for patients with intermittent claudication undergoing supervised treadmill training. The research described the relationship between the training change in the distance of claudication and the patient's current well-being. Material and methods. The study included 19 people with intermittent claudication treated at the Angiological Clinic of the University Hospital in Krakow. The research was last from 03.2017 to 04.2018. The inclusion criterion was the confirmed diagnosis of PAD in the Rutherford 2 and 3 scale. The patients have undergone supervised treadmill training for 3 months (3 trainings a week, total 36). The patient continued his effort on the treadmill until a medium intensity pain appeared, then he rested until the pain subsided completely. In order to assess the current well-being of the patients, an original quality of life questionnaire was made before the training, after 18th and 36th training. Results. There was a significant difference in the assessment of life satisfaction between the first and third measurement (p = 0.048), the average difference was about 10 pts to 175. There was a positive relationship between the distance change and the quali-ty of life (p = 0.02). The linear equation regression was detemined, which allowed to determine the influence of such variables as: age, sex, smoking status, BMI, duration of the disease on improving the quality of life of patients with intermittent claudication undergoing supervised treadmill training. Conclusions. The posttraining improvement of claudication distance improves the quality of life in patients with atherosclerosis of the lower limbs. It is a strong argument that supervised treadmill training should be a one of the important components of the conservative treatment of people with peripheral artery disease.