W dniach od 2 kwietnia do 5 kwietnia 2024 r. prowadzone będą prace związane z wdrożeniem nowej wersji systemu Repozytorium UJ. Nie będzie możliwe wprowadzanie nowych informacji do repozytorium. Za utrudnienia przepraszamy.
Twórczość Apichatponga Weerasethakula rozważana jest jako przykład sztuki zaangażowanej, odnoszącej się do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości Tajlandii. O wydarzeniach historycznych reżyser nie opowiada wprost, lecz posługuje się konstrukcją alegoryczną, za pomocą której pozwala przemówić duchom tych, którzy odeszli lub zostali skrzywdzeni. Analiza kontekstu politycznego łączy się z refleksją nad obecnością widm, dlatego metodologicznym punktem odniesienia jest dla autora tekstu widmontologia Jacques’a Derridy. Propozycja francuskiego filozofa pozwala zrozumieć, jaką rolę pełnią duchy w dziełach tajlandzkiego artysty. W swoim artykule Loska skupia się nie tylko na filmach fabularnych Apichatponga, ale również na jego projektach wideo i instalacjach multimedialnych, by pokazać, na czym polega nawiedzenie i w jaki sposób zmusza ono do przyjrzenia się temu, co wyparte z oficjalnej narracji, czyli przemocy, okrucieństwu i nieprzepracowanej traumie.
pl
dc.description.volume
41
pl
dc.description.number
105-106
pl
dc.description.publication
0,6
pl
dc.identifier.doi
10.36744/kf.58
pl
dc.title.journal
Kwartalnik Filmowy
pl
dc.title.volume
Kino wobec transformacji ustrojowych
pl
dc.language.container
pol
pl
dc.date.accession
2020-04-08
pl
dc.affiliation
Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej : Instytut Sztuk Audiowizualnych
pl
dc.subtype
Article
pl
dc.rights.original
CC-BY-NC-ND; otwarte czasopismo; ostateczna wersja wydawcy; w momencie opublikowania; 0
Poza zaznaczonymi wyjątkami, licencja tej pozycji opisana jest jako Udzielam licencji. Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowa