Artykuł jest próbą skonfrontowania powszechnie znanych faktów z biografii Tetmajera z dokumentami epoki, a przede wszystkim z nieznanym dotychczas sztambuchem Heleny Kaplińskiej, zawierającym wpisy poety z lat 1889-1890. Opinie zawarte w korespondencji K. Tetmajera, H. Kaplińskiej i F. Hoesicka pokazują, w jaki sposób poeta modeluje swój wizerunek, również w sztambuchu. Literacki przekaz F. Hoesicka utrwala mit pierwszej wielkiej miłości poety. Sztambuch Kaplińskiej, oprócz elementarnej funkcji pamiątkowej, realizuje potrzeby komunikacyjne i literackie.

The article is an attempt to confront commonly known facts from the biography of Kazimierz Przerwa-Tetmajer with documents from the late 19th century, and above all with the unknown album of Helena Kaplińska (1868-1914), containing records of the poet from 1889-1890. Opinions contained in the correspondence of Kazimierz Tetmajer, Helena Kaplińska and Ferdynand Hoesick show how the poet shapes his image, also in the album. F. Hoesick's literary message perpetuates the myth of the poet's first great love. The Kaplińska’s album, apart from the elementary commemorative function, realizes communication and literary needs.