W niniejszym artykule ukazana zostaje droga, jaką przebywa pirandelliańska „osoba”, by stać się „postacią”. Pierwsza część to przedstawienie procesu stawania się postacią, który wyjaśniają przykłady z noweli Il dialogo tra il Gran Me e il piccolo me [Dialog między Dużym i małym Me] i sztuki I sei personaggi in cerca d’autore [Sześć postaci w poszukiwaniu autora]. Druga część to charakterystyka grupy Scalognati, bohaterów ostatniej, niedokończonej sztuki noblisty I giganti della montagna [Giganci z gór], jako najbardziej reprezentatywnych przykładów „postaci” w ujęciu pirandelliańskim. Bardziej szczegółowej analizie poddałam postać maga-przewodnika Cotronego.