Niniejszy artykuł jest próbą zestawienia tekstu reportażowego (Strategia antylop) oraz literackiego (Linia zanurzenia), autorstwa francuskiego reportera, Jeana Hatzfelda. Celem nakreślonych analiz jest pokazanie, w jaki sposób analogiczna problematyka, traktująca o tragedii wojen i ludobójstwa, przedstawiana jest w tekstach o tak różnym stopniu nasycenia kategorią fikcji literackiej. W przypadku obu książek interpretacje dotyczą głównie warstwy autokomentarza, który stanowi element autorskiego namysłu nad celami pisania o Innym. Komentowane są także strategie, jakie przyjmuje europejski autor w konfrontacji z obcą mu kulturą. Artykuł pokazuje, w jaki sposób Hatzfeld określa swe zadania oraz jak postrzega różnice pomiędzy podejmowaniem analogicznej problematyki w reportażu i w literaturze. Kategoria Innego silnie łączy się w tym przypadku z językiem, który – chociażby ze względu na swe ograniczenia leksykalne – nie jest w stanie w pełni oddać niuansów opisywanej rzeczywistości. Dlatego, opisując tragedię rwandyjskiego ludobójstwa, autor chętnie sięga po odwołania do oświęcimskiej tragedii Żydów.