Książka opisuje i analizuje główne cechy poetyki Tadeusza Różewicza, odwołując się do klasycznego, stratyfikacyjnego modelu budowy dzieła literackiego i wynikającej z niego metody analizy poziomowej, która skupia się na poszczególnych warstwach organizacji przekazu literackiego i ich wzajemnych strukturalno-semantycznych relacjach. Autor dokonuje swojej analizy, posługując się pojęciem "strategii negatywnej", która oznacza tekstowe sposoby problematyzowania statusu literatury w jej instytucjonalnym kształcie, wyznaczanym przez konwencje pisania i czytania typowe dla wysokoartystycznego, elitarnego modelu literatury nowoczesnej. Rozważania analityczne służą nie tylko ukazaniu charakterystycznych właściwości poetyki Różewicza, ale także zaprojektowaniu swoistej metodyki lektury, uwzględniającej wyodrębnione wcześniej swoiste cechy autorskich strategii tekstowych.