Celem opracowania jest przedstawienie rozwoju zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży z perspektywy teorii przywiązania. Stanowi ona alternatywę dla behawioralnych i psychoanalitycznych modeli opisujących rozwój człowieka, dostarczając nowych wyjaśnień między innymi dla genezy społecznych i antyspołecznych zachowań. Zaburzenia zachowania często mają swój początek w dzieciństwie i wykazują znaczącą ciągłość na przestrzeni czasu. Na etapie przedszkolno-szkolnym, mogą prowokować konflikty z rówieśnikami i reakcje opozycyjne w stosunku do autorytetów, prowadząc do problemów w grupie i niepowodzeń szkolnych. W konsekwencji wzrasta ryzyko uczestnictwa w negatywnych grupach rówieśniczych, które utrwalają i wzmacniają zaburzenia zachowania. Poznawczo-afektywny konstrukt wewnętrznych modeli operacyjnych może okazać się pomocny w zrozumieniu tej ciągłości.