Tytuł tomu redaktorki zapożyczyły od inicjatorów konferencji, która odbyła się w Warszawie 21 i 22 kwietnia 2016 roku. A zarówno konferencja, jak i książka stanowią część składową projektu badawczego Polska i ukraińska proza kobieca - perspektywa modernizmu (środkowo)europejskiego, zrealizowanego w Instytucie Badań Literackich PAN z udziałem międzynarodowej grupy historyków literatury i tłumaczy […]

Redaktorki i współautorki przyjęły, że czas od początku pierwszej wojny światowej po koniec drugiej stanowi odrębną epokę w dziejach Europy, naznaczoną narastającą falą autorytaryzmów, zmaganiami militarnymi, zmianami politycznymi i społecznymi, które między innymi wiązały się z nowym statusem kobiet, ich samodzielnością, aktywnością zawodową i stricte artystyczna, a przede wszystkim z tragedią wojen, przesiedleń i okupacji. W dwudziestoleciu międzywojennym idee modernistyczne, wcześniej elitarne i podejmowane głównie w środowiskach artystycznych, weszły w fazę działań społecznych, związanych z nowoczesnością, zmianami technologicznymi, demokratyzacją życia społecznego. Choć - rzecz jasna - procesy te realizowały się różnie w różnych krajach, a w wielu miejscach nie realizowały się wcale. Tym bardziej warto przyjrzeć się porównawczo literackim reprezentacjom sytuacji kobiet, biorąc pod uwagę nie jeden lub dwa kraje, ale cały region nazywany Europą Środkową.