Celem artykułu jest wykorzystanie astronomicznej metafory konstelacji do badania krytyki literackiej. Wychodząc od kluczowych dla statusu pojęcia "konstelacji" ustaleń Waltera Benjamina, używającego tej metafory do refleksji o badaniu historii, poprzez Adorniańskie korekty sytuujące konstelację w polu badań estetycznych i proponowany przez Renée R. Trilling konstelacyjny model lektury, a także sposoby dotychczasowego wykorzystywania tej metafory w polskich badaniach nad krytyką, niniejszy szkic zmierza do ukazania konstelacji jako sposobu ujmowania krytyki literackiej bez totalizujących, ujednolicających klasyfikacji. Pokazuje, że "konstelacja krytyczna" pozwala na wydobycie jednostkowości dyskursów krytycznych, przy jednoczesnym odsłonięciu ich relacyjności i wielowymiarowego uwikłania w warunki pola literackiego (ze współczesnością ich badacza włącznie). Proponuje konstelacyjny model badania krytyki literackiej.

This article’s objective is to apply the astronomical metaphor of the constellation to the study of literary critique. Departing from Walter Benjamin’s concepts that have been instrumental to the status of the "constellation" as a concept, and using this metaphor to reflect upon the study of history through Adorno’s revisions that usher the constellation into aesthetic studies, as well as the constellational model of reading proposed by Renée R. Trilling, and historical methods for applying this metaphor to Polish critical studies, this essay attempts to introduce the constellation as a means for grasping literary critique without deferring to totalizing and monolithic classification systems. The article demonstrates that the "critical constellation" allows us to yield a certain autonomy for critical discourses by simultaneously revealing their relativity and their multidimensional entanglements with the conditions of the literary field (including the present moment of the scholar). The article proposes the constellation model for studying literary critique.