Placówki całodobowe, opiekuńcze dla dzieci od wielu lat borykają się z problemem negatywnego wpływu instytucji na rozwój i funkcjonowanie swoich podopiecznych. Pomimo wprowadzonej standaryzacji nie w pełni udało się do dzisiaj wyeliminować patologiczne konsekwencje, jakie narzuca system administracyjny samej instytucji. Praca nad tymi konsekwencjami wymaga w dalszym ciągu systemowych rozwiązań uwzględniających potrzeby i problemy dzieci i młodzieży, promowania usług wspierających rodzinę naturalną i zastępczą, oraz innowacyjnego podejścia do rozwoju usług społecznych sprawnie wykorzystujący potencjał rodziny i społeczności lokalnej. Niniejszy artykuł w krótkim zarysie prezentuje zjawisko instytucjonalizacji, a w tym przemocy instytucjonalnej pojawiającej się w placówkach całodobowej opieki nad dziećmi. Zawarte w nim polskie postulaty zbieżne są z rekomendacją Komisji Unii Europejskiej ujętej w nowym budżecie na lata 2014-2020 pod hasłem „Inwestycja w dzieci. Przerwanie kręgu wykluczenia”.

Residential care centres for children are dealing with negative institutional influence on the development of its young residents. In spite of the standardization process that has been started, one did not manage to eliminate the pathological consequences of the institutional system. The further systemic work on these consequences is still necessary because there are no solutions concerning the needs and problems of children as well as young people, or promoting services that support natural and foster families, or innovative approaches to the development of social services that use the potential of a family and social community. The article presents the phenomenon of institutionalization and institutional violence which is present in residential care centres for children. The solutions included go in harmony with recommendations of EU Commission - Investing in Children - Breaking the Cycle of Exclusion.