Simple view
Full metadata view
Authors
Statistics
Из заметок о тоталитарной поэтике ("Песня о Москве" Виктора Гусева)
Iz zametok o totalitarnoj poètike ("Pesnâ o Moskve" Viktora Guseva)
A few comments on the poetics of totalitarian (Viktor Gusev’s Song of Moscow)
kultura totalitarna
realizm socjalistyczny
poetyka
hymnografia
utopia
literatura rosyjska XX wieku
Wiktor Gusiew
culture totalitarian
socialist realism
poetics
hymnography
utopia
Russian literature of the twentieth century
Viktor Gusev
тоталитарная культура
социалистический реализм
поэтика
гимнография
утопия
русская литература ХХ века
Виктор Гусев
W latach trzydziestych, czterdziestych i pięćdziesiątych ubiegłego stulecia rodzi się moskiewska hymnografia – szereg utworów poetyckich, których autorzy wykorzystują klasyczną poetykę hymnu nie tyle po co by chwalić „stolicę pierwszego w świecie państwa zwycięskiego proletariatu”, lecz po to by wcielić w słowo totalitarny model świata – model pseudosakralny, a zarazem skrajnie utopijny, stanowiący wyraz iście narkotycznego socialist dream. Artykuł stanowi próbę analizy najważniejszych środków i chwytów poetyckich często używanych przez twórców ówczesnych hymnów – rytmikę beztroskiego walca, narrację w pierwszej osobie liczby mnogiej (my), stałe epitety (простой народ, веселая толпа), eufemizmy (друг zamiast любимый). Moskwa jawi się w tej konwencji jako miejsce niekończącego się cudownego święta – kuriozalnego karnawału na opak, oficjalnie zatwierdzonego: zamiast sprośności i wesołej względności króluje w nim w pełni przyzwoita poważna wesołość.
In the thirties, forties and fifties of the XXth century born hymnography of Moscow – a series of poems, which the authors use the classical poetic hymn not so much as to praise "the world's capital city of the first state of the victorious proletariat", but in order to incorporate the totalitarian model of the world – pseudo sacral, yet extremely utopian model, which is an expression of a truly narcotic socialist dream. The article is an attempt to analyze the key measures and often poetic tricks used by the creators of contemporary hymns – carefree waltz rhythm, the narrative in the first person plural (we), fixed epithets (простой народ, веселая толпа), euphemisms (instead любимый друг). Moscow appears in that artificial convention as a place of endless wonderful holidays – bizarre carnival awry, officially approved: instead of obscenity and cheerful relativity reigns a fully decent serious hilarity.
В тридцатые, сороковые и пятидесятые годы ХХ века в русской литературе появилась московская гимнография – серия стихов, авторы которых используют классическую поэтику гимна не столько для того, чтобы восхвалять "столицу первого в мире государства победившего пролетариата", сколько для того, чтобы воплотить в слово тоталитарную модель мира – модель псевдосакральную, но в то же время крайне утопическую, являющуюся выражением поистине наркотического socialist dream. Статья представляет из себя попытку проанализировать основные поэтические средства и приемы, которыми часто пользовались создатели соцреалистических гимнов – ритмику беззаботного вальса, повествование от первого лица множественного числа (мы), постоянные эпитеты (простой народ, веселая толпа), эвфемизмы (друг вместо любимый). Москва в этой конвенции выступает как место бесконечного чудесного праздника – причудливого, официально одобренного карнавала наизнанку: вместо непристойности и веселой относительности здесь царит вполне приличное и даже серьезное веселье.
dc.abstract.en | In the thirties, forties and fifties of the XXth century born hymnography of Moscow – a series of poems, which the authors use the classical poetic hymn not so much as to praise "the world's capital city of the first state of the victorious proletariat", but in order to incorporate the totalitarian model of the world – pseudo sacral, yet extremely utopian model, which is an expression of a truly narcotic socialist dream. The article is an attempt to analyze the key measures and often poetic tricks used by the creators of contemporary hymns – carefree waltz rhythm, the narrative in the first person plural (we), fixed epithets (простой народ, веселая толпа), euphemisms (instead любимый друг). Moscow appears in that artificial convention as a place of endless wonderful holidays – bizarre carnival awry, officially approved: instead of obscenity and cheerful relativity reigns a fully decent serious hilarity. | pl |
dc.abstract.other | В тридцатые, сороковые и пятидесятые годы ХХ века в русской литературе появилась московская гимнография – серия стихов, авторы которых используют классическую поэтику гимна не столько для того, чтобы восхвалять "столицу первого в мире государства победившего пролетариата", сколько для того, чтобы воплотить в слово тоталитарную модель мира – модель псевдосакральную, но в то же время крайне утопическую, являющуюся выражением поистине наркотического socialist dream. Статья представляет из себя попытку проанализировать основные поэтические средства и приемы, которыми часто пользовались создатели соцреалистических гимнов – ритмику беззаботного вальса, повествование от первого лица множественного числа (мы), постоянные эпитеты (простой народ, веселая толпа), эвфемизмы (друг вместо любимый). Москва в этой конвенции выступает как место бесконечного чудесного праздника – причудливого, официально одобренного карнавала наизнанку: вместо непристойности и веселой относительности здесь царит вполне приличное и даже серьезное веселье. | pl |
dc.abstract.pl | W latach trzydziestych, czterdziestych i pięćdziesiątych ubiegłego stulecia rodzi się moskiewska hymnografia – szereg utworów poetyckich, których autorzy wykorzystują klasyczną poetykę hymnu nie tyle po co by chwalić „stolicę pierwszego w świecie państwa zwycięskiego proletariatu”, lecz po to by wcielić w słowo totalitarny model świata – model pseudosakralny, a zarazem skrajnie utopijny, stanowiący wyraz iście narkotycznego socialist dream. Artykuł stanowi próbę analizy najważniejszych środków i chwytów poetyckich często używanych przez twórców ówczesnych hymnów – rytmikę beztroskiego walca, narrację w pierwszej osobie liczby mnogiej (my), stałe epitety (простой народ, веселая толпа), eufemizmy (друг zamiast любимый). Moskwa jawi się w tej konwencji jako miejsce niekończącego się cudownego święta – kuriozalnego karnawału na opak, oficjalnie zatwierdzonego: zamiast sprośności i wesołej względności króluje w nim w pełni przyzwoita poważna wesołość. | pl |
dc.affiliation | Wydział Filologiczny : Instytut Filologii Wschodniosłowiańskiej | pl |
dc.contributor.author | Szczukin, Wasilij - 132221 | pl |
dc.contributor.editor | Greń-Kulesza, Jolanta | pl |
dc.contributor.institution | Uniwersytet Opolski | pl |
dc.date.accessioned | 2015-03-10T09:46:25Z | |
dc.date.available | 2015-03-10T09:46:25Z | |
dc.date.issued | 2014 | pl |
dc.description.physical | 93-100 | pl |
dc.description.publication | 0,4 | pl |
dc.identifier.isbn | 978-83-7395-617-9 | pl |
dc.identifier.uri | http://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/3643 | |
dc.language | pol | pl |
dc.language.container | pol | pl |
dc.pubinfo | Opole : Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego | pl |
dc.rights.licence | Bez licencji otwartego dostępu | |
dc.subject.en | culture totalitarian | pl |
dc.subject.en | socialist realism | pl |
dc.subject.en | poetics | pl |
dc.subject.en | hymnography | pl |
dc.subject.en | utopia | pl |
dc.subject.en | Russian literature of the twentieth century | pl |
dc.subject.en | Viktor Gusev | pl |
dc.subject.other | тоталитарная культура | pl |
dc.subject.other | социалистический реализм | pl |
dc.subject.other | поэтика | pl |
dc.subject.other | гимнография | pl |
dc.subject.other | утопия | pl |
dc.subject.other | русская литература ХХ века | pl |
dc.subject.other | Виктор Гусев | pl |
dc.subject.pl | kultura totalitarna | pl |
dc.subject.pl | realizm socjalistyczny | pl |
dc.subject.pl | poetyka | pl |
dc.subject.pl | hymnografia | pl |
dc.subject.pl | utopia | pl |
dc.subject.pl | literatura rosyjska XX wieku | pl |
dc.subject.pl | Wiktor Gusiew | pl |
dc.subtype | Article | pl |
dc.title | Из заметок о тоталитарной поэтике ("Песня о Москве" Виктора Гусева) | pl |
dc.title.alternative | Iz zametok o totalitarnoj poètike ("Pesnâ o Moskve" Viktora Guseva) | pl |
dc.title.alternative | A few comments on the poetics of totalitarian (Viktor Gusev’s Song of Moscow) | pl |
dc.title.container | Literatury słowiańskie w kręgu tradycji kulturowych : księga poświęcona pamięci profesor Aleksandry Wieczorek | pl |
dc.type | BookSection | pl |
dspace.entity.type | Publication |