Przedmiotem refleksji prezentowanej publikacji jest obraz kobiecej tożsamości w trzech powieściach oraz jednym opowiadaniu współczesnej japońskiej pisarki Yūko Tsushimy. Poddane analizie teksty to Ikimono no atsumaru ie (Wspólny dom wszystkich żyjących, 1973), Hikari no ryōbun (Obszar światła, 1979) oraz Kaze yo, sora o kakeru kaze yo (Wietrze, wietrze podniebny, 1995). Rozdział wstępny poświęcony jest omówieniu metody badawczej, jaką jest fenomenologia subiektalna inspirowana myślą Paula Ricoeura. Perspektywa analityczna uzupełniona jest o historię i socjologię rodziny japońskiej, japońską psychologię głębi i psychoanalizę feministyczną a także literacki obraz epoki oraz prezentację sylwetki i dorobku pisarki. Celem zestawienia opisu rzeczywistości historyczno-społecznej z konkretnymi tekstowymi, fukcjonującymi w świecie tekstowym, było uzyskanie wglądu w szerokie spektrum możliwych realizacji tożsamości jednostki, zdefiniowanej jako kobieta w Japonii. W kolejnych rozdziałach poddano szczegółowej analizie dzieła prozatorskie, których cechą wspólną jest narracja pierwszoosobowa, a "ja" narratorki jest zarazem manifestacją „ja” bohaterki. Postacie, budując opowieść, konstruują swoją tożsamość, której podstawowymi parametrami są: czas, przestrzeń i strukturujące świat relacje z innymi. Najważniejszą relacją okazała się, widziana z obu perspektyw, relacja matka-córka. Odkrycie kobiecej genealogii oraz możliwości komunikacji między kobietami zanurzonymi w patriarchalnym społeczeństwie było dla każdej z postaci czynnikiem decydującym o powodzeniu podjętej próby rekonstrukcji tożsamości.