Rhetorical means of politicians' self-presentation

Niniejszy artykuł prezentuje werbalne i niewerbalne techniki i strategie autoprezentacji polityków polskich. W oparciu o materiał zarejestrowany podczas debat i dyskusji prowadzonych w studiu telewizyjnym wykazać można szereg powtarzających się typów aktów komunikacyjnych, które służą kształtowaniu postaw odbiorców przed telewizorami. W ten sposób komunikacja społeczna nabiera charakteru gry, rytuału, jest procesem wytwarzania, przekształcania i przekazywania informacji pomiędzy jednostkami, grupami i organizacjami społecznymi. Wśród technik i środków prezentowania i tworzenia własnego wizerunku zauważyć można zachowania mające charakter rywalizacyjny, manipulacyjny i deprecjonujący partnera interakcji. Każde takie zachowanie jest ważnym sygnałem dla otoczenia oraz dla prezentujące je jednostki. Informuje ona w ten sposób o swoich potrzebach i zależnościach, jakie pragnie ustanowić w ramach stosunków społecznych.

Social communication is one of the processes that generates, transforms, and conveys information among individuals, groups, and social organizations. The purpose of communication is also to mould people’s attitude, which makes it possible to effectively control the recipient according to one’s own values and interest. In order to achieve it, the recipient has to find the speaker highly credible and appealing. The credibility of the speaker decides about how efficient the transmission of the information is. The person whose credibility was undermined has to be aware of the possible failure in persuading (or the person whose credibility was undermined may have difficulty in successful persuading). Therefore, gaining credibility as a reliable source of information can be perceived as a preliminary step in the process of persuasion.