Wes Anderson films through postcolonial lens

Praca poświęcona jest dziełom Wesa Andersona i sposobom kreowania w nich wizerunków obcych dla twórcy kultur oraz ich przedstawicieli. Wychodząc od badań postkolonialnych wypracowanych na nurcie literaturoznawczym, autorka analizuje w osobnych rozdziałach Pociąg do Darjeeling (2007) i Wyspę Psów (2018). Wskazuje główne założenia oraz korzenie orientalnych stereotypów pojawiających się w tych filmach oraz wątki, bądź postaci, egzemplifikujące je. Następnie przechodzi do badania wybranych tropów na przestrzeni pozostałych dzieł Andersona. Udaje się jej wyróżnić motywy powtarzające się w znacznej części filmów reżysera – relegowanie postaci o imigranckich korzeniach do ról pobocznych, ograniczanie wątków kobiet przynależących do mniejszości etnicznych do romansów z białymi protagonistami oraz przedstawianie innych regionów poprzez nagromadzenie elementów stereotypowo z nimi kojarzonymi.

The paper describes the ways in which Wes Anderson’s works portray cultures and people that are not native to the artist. After outlining the main aspects of postcolonial theory developed in the field of literary studies, the authoress analyzes in separate chapters The Darjeeling Limited (2007) and Isle of Dogs (2018). She points out the main assumptions and origins of oriental stereotypes appearing in these films as well as characters and storylines that exemplify them. Afterwards she studies selected motifs across other works of Anderson. She points out recurring motifs in most of these films – limitation of the roles of ethnic actors to side characters, portrayal of immigrant women as love intrests of white protagonists, and depiction of regions through accumulation of stereotypical elements of these cultures.