Praca bada możliwość związku poznawczego zainteresowania sprawami własnej śmierci i orientacją temporalną z subiektywnym odczuwaniem poziomu jakości życia i jego sensu. Zakładam, że zainteresowanie śmiercią związane jest ze świadomością jej nieuchronności, a w konsekwencji z wyższym poziomem uważności na pełniejsze doświadczanie życia oraz na wszechobecność czasu. W badaniu wzięło udział 112 osób w wieku 18-40 lat. Kobiety stanowiły 46,4% (n=52) a mężczyźni 53,6% (n=60). Badanie przeprowadzono za pomocą ankiety internetowej. Składała się ze Skróconej wersji Kwestionariusza postrzegania czasu oraz Kwestionariusza transcendentalnej perspektywy postrzegania czasu w przyszłości Zimbardo, Skróconej wersji Testu Sensu Życia PLT Crumbougha i Macholicka, Skali satysfakcji z życia SWLS Dienera, Skali lęku i fascynacji śmiercią Piotrowskich oraz pięciu dodatkowych pytań mojego autorstwa.Badania nie potwierdziły hipotezy badawczej. Wykazały natomiast pewne interesujące zależności. Po pierwsze, im większe poczucie sensu życia tym większe również zadowolenie z niego (rho=0,653, p<0,05). Pozytywny sposób myślenia o przeszłości oraz nastawienie na przyszłość wpływają na wzrost zadowolenia z życia, z kolei negatywny, pesymistyczny sposób myślenia o przeszłości zmniejsza poziom satysfakcji z życia badanych – związek dodatni wystąpił pomiędzy przeszłą pozytywną (rho=0,433, p<0,05) oraz przyszłą (rho=0,258, p<0,05) perspektywą postrzegania czasu a zadowoleniem z życia, a ujemny pomiędzy przeszłą negatywną perspektywą postrzegania czasu a zadowoleniem z życia (rho=-0,432, p<0,05). Podobne rzecz się ma w korelacji orientacji temporalnej z poczuciem sensu życia. Większa fascynacja śmiercią rozumiana jako czysto poznawcze zainteresowanie sprawami śmierci i umierania oraz akceptacja samobójstwa i deklarowane pragnienie śmierci wiąże się z mniejszym zadowoleniem z życia wśród badanych (rho=-0,288, p<0,05) oraz mniejszym poczuciem sensu (rho=-0,390, p<0,05). Wraz ze wzrostem wieku rośnie satysfakcja z życia (rho=0,192, p<0,05) oraz poczucie sensu (rho=0,174, p<0,1). Wzrasta również orientacja na przyszłość (rho=0,183, p<0,1), maleje natomiast orientacja na teraźniejszość hedonistyczną (rho=-0,165, p<0,1), teraźniejszość fatalistyczną (rho=-0,232, p<0,05) i przyszłość transcendentalną (rho=-0,165, p<0,1). Wykazano, że kobiety są bardziej ukierunkowane na teraźniejszość fatalistyczną (Me=2,6) niż mężczyźni (Me=2,3). Podobnie w przypadku przyszłości transcendentnej. Kobiety charakteryzują się większym poziomem lęku przed śmiercią (Me=2,6) w porównaniu z mężczyznami (Me=1,8). Nieistotną statystycznie, ale najwyższą medianę poczucia sensu życia uzyskały osoby, które wierzą w życie po śmierci (Me=41,0). Co ciekawe, najwyższym poziomem lęku przed śmiercią (Me=2,3) charakteryzują się osoby, które wierzą w życie po śmierci, a najmniejszym nasileniem lęku te osoby, które w życie po śmierci nie wierzą (Me=1,9).

The purpose of the study is to consider the possibility of linking the death awareness and the time perspective with the level of perceived life satisfaction. My assumption is that the awareness of the inevitability of death is associated with increased awareness of being alive. Hence, more careful management of the time can occur. I suppose that it can contribute to an increase in life satisfaction and the meaning of life. 112 people aged 14-40 participated in the study. Women constituted 46.4% (n = 52) and men 53.6% (n = 60). The study was conducted using an online survey. It consisted of the Short version of Zimbardo Time Perception Inventory, Transcendental Future Time Perspective Inventory, Short version of the Crumbough and Macholicek’s Purpose in Life Test (PIL), Diener’s Satisfaction with Life Survey (SWLS), Piotrowski’s Fear and fascination with the death scale and five additional questions.Studies have not confirmed the research hypothesis. However, they showed interesting outcomes. The greater the sense of meaning of life is, the greater the satisfaction with it (rho = 0.653, p <0.05). A Past-Positive Perspective and Future Perspective is correlated with the increased life satisfaction, while a Past-Negative Perspective reduces the level of satisfaction with the life of the respondents (a positive correlation occurred between the Past-Positive Perspective (rho = 0.433, p <0.05) and Future Perspective (rho = 0.258, p <0.05) and life satisfaction; negative correlation between Past-Negative Perspective and life satisfaction (rho = -0.432, p <0.05)). The similar correlation occurred with the meaning in life. Greater fascination with death understood as a purely cognitive interest in death and dying, as well as acceptance of suicide and the declared desire to die is associated with lower satisfaction with life among the respondents (rho = -0.288, p <0.05) and lower meaning in life (rho = -0.390, p <0.05). As age increases, life satisfaction increases (rho = 0.192, p <0.05) and meaning in life increases (rho = 0.174, p <0.1). Future Perspective also increases (rho = 0.183, p <0.1), while Present-Hedonistic decreases (rho = -0.16, p <0.1), Present-Fatalistic decreases (rho = -0.232, p <0.05) and the Transcendental Future deceases (rho = -0.16, p <0.1). In gender differences, it has been shown that women are more focused on the Present-Fatalistic (Me = 2.6) than men (Me = 2.3). Similar outcomes are shown in the case of the Transcendent Future. Women are characterized by a higher level of the fear of death (Me = 2.6) compared to men (Me = 1.8). Not statistically significant, but still the highest median in meaning in life scale was obtained by people who believe in life after death (Me = 41.0). Whereas the highest level of fear of death (Me = 2.3) is characteristic for people who believe in life after death, the lowest level of anxiety is shown among people who do not believe in life after death (Me = 1.9).