Niniejsza praca magisterska dotyczy strategii dyskursywnych w postach Donalda Trumpa na Twitterze. Praca składa się z trzech części. W pierwszym rozdziale zdefiniowano Krytyczną Analizę Dyskursu oraz przedstawiono ją jako metodę analizy dyskursu politycznego. Wyjaśniono czym jest dyskurs polityczny i określono warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby zaklasyfikować dany tekst jako należący do owego dyskursu. W tej części omówiono również strategie dyskursywne oraz zabiegi stylistyczne często stosowane przez polityków. Drugi rozdział dotyczy komunikacji zapośredniczonej komputerowo i zawiera omówienie komunikacji synchronicznej i asynchronicznej. Zaprezentowano w nim również informacje dotyczące serwisu społecznościowego Twitter, służącego jako platforma do mikroblogowania. W tej części pracy opisano również sposoby wykorzystania Internetu przez polityków, służące autopromocji oraz utrzymaniu stałego kontaktu z wyborcami i mające na celu dotarcie do możliwie największej grupy odbiorców. Trzeci, ostatni rozdział pracy zawiera analizę przykładowych tweetów Donalda Trumpa dotyczących Korei Północnej i Kim Jong Una, z uwzględnieniem ich funkcji, tj.: obelg, komplementów, gróźb, krytyki opozycji i mediów oraz autoprezentacji. Tweety porównano z wybranymi artykułami z popularnych mediów, w celu sprawdzenia, w jaki sposób te same fakty zostały przedstawione przez Prezydenta Stanów Zjednoczonych, a w jaki sposób przez popularne strony internetowe traktowane jako rzetelne źródła informacji. Celem analizy było sprawdzenie, jakie strategie dyskursywne są wykorzystywane przez Donalda Trumpa w jego postach na Twitterze. Badanie wykazało, że jego język jest prosty i ograniczony, a głównymi strategiami, jakimi posługuje się prezydent są: wyolbrzymienia, określniki ilościowe (many, some, every) oraz przymiotniki (głównie negatywne) wskazujące na emocjonalny i wartościujący sposób wyrażania się.

The thesis addresses the discursive strategies in Donald Trump’s posts on Twitter. It consists of three chapters. The first chapter defines Critical Discourse Analysis (CDA) and presents it as an approach to studying political discourse. This part explains the notion of political discourse and lists the conditions that must be met for an utterance to be put in political frames. Common discursive strategies as well as rhetorical figures employed by politicians are discussed. The second chapter concerns Computer-Mediated Communication and its division into synchronous and asynchronous communication. This part of the thesis provides information about a microblogging and social networking service – Twitter. It describes how politicians use the Internet to promote themselves and to reach the largest possible audience. The third chapter offers an analysis of Donald Trump’s tweets relating to North Korea and Kim Jong Un. The posts are divided into several categories, i.e.: insults, compliments, threats, criticism of the opposition and media, Trump’s self-presentation and others. They are compared with selected articles from popular websites in order to show how the same facts are presented by the President of the U.S. and the media, the latter being perceived as a reliable source of information. The purpose of the analysis was to identify the discursive strategies used by Donald Trump on Twitter. The study showed that his language is simple and limited; the most common strategies employed by him include exaggerations, quantifiers (e.g. many, some, every) and adjectives (particularly with negative meaning) which indicate an emotional and evaluative way of expressing one’s thoughts.