W artykule postawiono twierdzenie, że konstruktywizm społeczny jest dojrzałą i pełnoprawną teorią, która potrafi dobrze wyjaśniać przebieg i wyniki procesu legislacyjnego UE. Aby ją zweryfikować, przeprowadzono trzy badania empiryczne poświecone trialogom, porozumieniom w pierwszym czytaniu i sukcesowi poprawek Parlamentu w zwykłej procedurze ustawodawczej. Uzyskano następujące wyniki. Po pierwsze, znaczna większość hipotez konstruktywizmu została potwierdzona. Okazało się, że czynniki normatywne, nieformalne i strukturalne odgrywają kluczową rolę w kształtowaniu powyższych zjawisk. Po drugie, operacje ilościowe wykazały, że modele konstruktywistyczne lepiej wyjaśniają wszystkie trzy badane zjawiska niż teorie racjonalistyczne. Co jednak najważniejsze, analizy empiryczne ujawniły, że powody organizacji trialogów, zawierania wczesnych porozumień oraz warunki sukcesu poprawek Parlamentu są najlepiej wyjaśniane przez model mieszany, łączący zmienne wynikające zarówno z twierdzeń konstruktywistycznych, jak i racjonalistycznych. Oznacza to, że eksplorowanie zjawisk decyzyjnych z punktu widzenia tylko jednej z tych teorii prowadzi do uzyskania znacznie ograniczonego, niepełnego obrazu rzeczywistości. Należy zatem porzucić wzajemną rywalizację obu programów badawczych na poziomie metateoretycznym i analizować proces legislacyjny z obu perspektyw jednocześnie.