Praca jest próbą analizy poematu Tadeusza Różewicza Francis Bacon czyli Diego Velázquez na fotelu dentystycznym. Głównym celem jest przedstawienie relacji między dwoma artystami i wykazanie zmian które zachodzą na tej płaszczyźnie. Autorka jako główne hasło swojej pracy proponuje przyjąć metaforę Różewicza: w łowach na Bacona. Zwraca przy tym uwagę na procesualność tworzenia i dokonywania interpretacji. Podstawowe pytanie, jakie przyświeca rozważaniom odnosi się właśnie do tych zagadnień: czy pisarzowi ostatecznie udaje się zrozumieć malarza? Po drugie, czy wygrywa w toczonym z nim „pojedynku”? W celu znalezienia odpowiedzi na te problemy autorka wyodrębnia trzy perspektywy patrzenia na Bacona: (1) kulturową, uwspólnioną, (2) indywidualną Różewicza oraz (3) odautorską Bacona. Stopniowo podążając za słowami poematu Różewicza próbuje znaleźć miejsca w których stanowisko poety ulega zmianie. Podczas analizy wykorzystana została technika „czytania sztuki”, którą zaproponowała Mieke Bal: dociekania pisarza stały się „obiektem teoretycznym”, który można rozpatrywać z kilku stron.

The work is an attempt to analysis the poem of Tadeusz Różewicz Francis Bacon czyli Diego Velázquez na fotelu dentystycznym. An aim of this work is to present the relation between those two artists and demonstrate changes that occur on this plane. The author as a main message of her work proposes to adopt Różewicz’s metaphor: on a hunt for Bacon. In addition, she draws attention to processuality of creation and interpretation. The basic question, which underlies discussion, refers exactly to these issues: whether the writer eventually manages to understand the painter? Secondly, whether is winning in the “battle” with him? In order to find answers to these problems the author distinguishes three perspectives of Bacon perception: (1) cultural, more common, (2) individual of Różewicz and (3) author's Bacon. Gradually following the words of Różewicz poem tries to find places in which the poet's position changes. Method of “reading of the art” was used during the analysis, proposed by Mieke Ball: inquiry of the writer became a “theoretical object”, which it is possible to consider from a few sides.