W niniejszej pracy zanalizowano obraz morderców w filmie, przedstawiający się w różny sposób,w zależności od gatunku, w jakim występuje. Do analizy wybrano przedstawicieli klasycznegookresu kinematografii. Pierwszy rozdział poświęcony jest gatunkowi filmu kryminalnego, zwykorzystaniem dwóch przykładów: Podwójnego ubezpieczenia (1944, reż. Billy Wilder) iŚwiadka morderstwa (1954, reż. Roy Rowland). W drugiej części opisano obraz zabójcy kreowanyw thrillerach: M-Mordercy (1931, reż. Fritz Lang) oraz Sznurze (1948, reż. Alfred Hitchcock).Trzeci i ostatni rozdział jest analizą zjawiska na podstawie gatunku czarnej komedii, do którejposłużyły filmy: Arszenik i stare koronki (1944, reż. Frank Capra) i Szlachectwo zobowiązuje (1949,reż. Robert Hamer). Przy opisie kolejnych dzieł, szczególny nacisk położono na sposóbobrazowania mordercy, jego relację z innymi bohaterami, motywację, która nim kieruje, emocje,jakie wzbudza w odbiorcy oraz zakończenie akcji, ostatecznie decydujące o losie bohatera. Wnioskipokazują, że w istocie, obraz zabójców w kinie gatunkowym jest zależy od obranej konwencji,jednak wymowa moralna musi być zawsze jednakowa.

The purpose of this research is to analyzed the killers image presented in different ways, dependingon the film genre in which it occurs. Analysis shows selected representatives of the classical periodcinema. The first chapter is devoted to the genre of criminal movies, using two examples: DoubleIndemnity (1944, dir. Billy Wilder) and Witness to Murder (1954, dir. Roy Rowland). The secondpart describes the image created in thrillers: M-Murderer (1931, dir. Fritz Lang) and Rope (1948,dir. Alfred Hitchcock). The third and last section is an analysis of the phenomenon in the blackcomedy genre, based on movies such as: Arsenic and Old Laces (1944, dir. Frank Capra) and KindHearts and Coronets (1949, dir. Robert Hamer). In the description of each of the movies, emphasisis laid on illustrating the image of the murderer, his relationship with other characters, hismotivation, emotions evoked in the viewers and the end of the action, ultimately determining thefate of the hero. The conclusions show that, in fact, the image of killers in genre cinema depends ofthe chosen convention, but moral resolution must always be the same.