Niniejsza praca miała na celu zbadanie aktywności fotokatalitycznej tlenku tytanu(IV) poprzez pomiar wydajności generowania rodników OH●, który ze względu na posiadane właściwości fizykochemiczne jest materiałem bardzo rozpowszechnionym i znajduje zastosowania w wielu dziedzinach chemii oraz medycyny.TiO2 jest materiałem fotoaktywnym. Badania zostały przeprowadzone na TiO2 modyfikowanym powierzchniowo cząsteczkami barwników takich jak hematoksylina oraz czerwień bromopirogallolowa w świetle widzialnym. Barwnik wiąże się grupą katecholową z powierzchnią TiO2. Naświetlanie próbek prowadzono w obecności H2O2 oraz jonów metali: Fe3+ i Cu2+. Jony metali ulegają reakcji redoks. Przeprowadzono również reakcję fotoFentona z jonami Fe2+ oraz Cu2+. Proces ten polega na reakcji nadtlenku wodoru z jonami poszczególnych metali i wygenerowaniu rodnika hydroksylowego OH●. Dokonane zostały pomiary spektroskopowe UV-VIS. Wykonane zostały także pomiary fotokatalityczne z użyciem białka surowicy ludzkiej jako matrycy. Polegały one na oszacowaniu liczby grup karbonylowych przypadających na 1g białka.

This work aimed to investigate the photocatalytic activity of titanium oxide(IV) by measuring the capacity to generate OH● radicals, which due to its physical and chemical properties of the material is very widespread and has applications in many fields of chemistry and medicine.TiO2 is a photoactive material. Tests were carried out on the surface-modified TiO2 particles of dyes such as hematoxylin and bromopyrogallol red in visible light. The dye binds to a group of catechol with the surface of TiO2. Irradiation of samples was conducted in the presence of H2O2 and metal ions: Fe3+ and Cu2+ Metal ions undergo a redox reaction. FotoFenton reaction was also carried out with ions Fe2+ and Cu2+. This process involves the reaction of hydrogen peroxide with metal ions of the individual and generating the hydroxyl radical OH●. Were made a UV-VIS measurements. Also were made photocatalytic measurements using a human serum protein as a template. They rely on estimate of the number of carbonyl groups per 1 g of protein.