Materiał do analizy tematu pracy - postaci kobiecych w twórczości Serhija Żadana – okazał się bogaty i różnorodny. W powieściach zostały przedstawione różne typy kobiet, a na ich obraz składały się zarówno ich wypowiedzi, komentarze bohaterów - mężczyzn, jak i opisy sytuacji. Pisarz w swoich utworach prezentuje bohaterki w różnym wieku, sytuacji życiowej. Łączy je jednak bardzo wiele. Są wyzwolone seksualnie i przeważnie wyemancypowane ekonomiczne. Z drugiej strony jednak przepełnione lękiem, którego podstawą są w każdym przypadku indywidualne doświadczenia,,, które sprawiają, że wszystkie odczuwają swoisty „lęk przed katastrofą” związaną z relacjami z mężczyznami.We opracowaniach powiązanych z tematem został zaprezentowana teza o postkolonialnym źródle konfliktów i lęków, z jakimi zmierzają się bohaterki. Zestawianie twórczości Żadana jedynie z prozą ukraińskich pisarek i odwoływanie się do występującego tam dyskursu feministycznego okazuje się pułapką. Brakuje szerokiego spojrzenia na kwestię obrazu kobiety we współczesnej literaturze ukraińskiej, literaturze pokolenia „milenialsów”. Należy rozważyć, czy argumentacja bazująca jedynie (!) na teorii postkolonialnej strukturze społecznej może być adekwatna do analizy twórczości autorów (szczególnie utworów z lat ostatnich), którzy swoje dorosłe doświadczenie zdobywali po odzyskaniu przez Ukrainę niezależności. Już w zbiorze wydanym w 2001 roku Marija Romanec’ napisała: „Na Ukrainie, którą Zabużko uważa za kraj wielu „post” - postkolonialną, postkomunistyczną, posttotalitarną i w której, choć przykro to przyznać, niektóre z „post” już zmieniły się w „neo(…)”1 Dlatego też należałoby rozważyć, czy podporządkowanie badań dyskursowi postkolonialnemu, nie prowadzi do wykrzywienia obrazu (w tym przypadku obrazu kobiety w twórczości Serhija Żadana). Bardziej zasadne wydaje się dostrzeżenie i koncentracja na dyskursie tożsamościowym o którym była mowa na początku pracy2. Na obraz, tożsamość bohaterek Żadana wpływ, jak się wydaje, mają bardziej relacje wynikające z indywidualnych doświadczeń niż zbiorowe doświadczenie społeczne jakim była epoka „kolonizacji narodu ukraińskiego”.

Women in Serhiy Zhadan’s prose