W pracy została omówiona problematyka wybranych własności japońskich ideofonów używanych w reklamach komercyjnych. Na wstępie zostaje przedstawione pojęcie ideofonu, historia badań nad tym zjawiskiem oraz ogólna charakterystyka tej grupy leksemów w języku japońskim. Przedmiotem badań jest 158 reklam, w tym 240 ideofonów. Przedstawiona zostaje analiza reklam, pod kątem ich źródła, typu reklamowanego przedmiotu oraz ilości występujących ideofonów. Analiza samych ideofonów została przeprowadzona pod kątem semantycznym, fonologicznym oraz syntaktycznym. Poruszony jest również temat symbolizmu dźwiękowego głosek w ideofonach, w oparciu o teorię Hamano Shōko. Dodatkowo przeprowadzono ankietę, badającą sposób odbioru ideofonów w reklamach przez rodzimych użytkowników języka japońskiego.

This thesis discusses the characteristics of Japanese ideophones in advertising. The first part of the thesis concentrates on the concept and definition of an ideophone, history of research on this phenomenon and the general characteristics of ideophones in Japanese language. The object of the research is 158 advertisements, including 240 ideophones. The advertisements are analyzed in terms of their source, the type of advertised product and the number of ideophones. The analysis of ideophones concentrates on their semantic, phonological and syntactic characteristics. The problem of Hamano’s theory of sound symbolism is also discussed. Lastly, the results of a survey on the perception of ideophones in advertisement conducted on native Japanese speakers are presented.