Przedmiotem pracy było sprawdzenie na ile różne parametry fizyczne składników układu kontaktowego mogą być otrzymywane w wyniku modelowania krzywych zmian blasku w zależności od tego jak przygotuje się dane do modelowania, oraz jaki fragment obserwacji zostanie użyty do obliczeń. W pracy przedstawiam trzy sposoby przygotowania danych obserwacyjnych zebranych za pomocą instrumentów naziemnych oraz Teleskopu Kosmicznego Kepler.We wstępie teoretycznym omówię układy kontaktowe, efekt O’Connell'a, wykorzystywaną metodę modelowania, modelowane parametry gwiazdy oraz instrumenty astronomiczne, za pomocą których zostały pozyskane dane do analizy. W kolejnym rozdziale opiszę trzy sposoby przygotowania danych obserwacyjnych do modelowania. Każdą sposób omówię korzystając z obserwacji układu kontaktowegoKIC 9283826. Następne dwa rozdziały zawierać będą wyniki modelowania oraz ich porównanie. Piąty rozdział poświęcony będzie badaniu wpływu plamy na pozostałe parametry fizyczne. W tym przypadku posłużę się tylko danymi z Teleskopu Kosmicznego Kepler z usuniętymi przedziałami faz, w których wyraźnie widać wpływ plamy. W szóstym rozdziale zbadam migrację i ewolucję plamy na przestrzeni wszystkich rozważanych w pracy obserwacji. Ostatni rozdział będzie podsumowaniem całej pracy.Modelowanych było 9 krzywych blasku – 4 zaobserwowane przez Teleskop Kosmiczny Kepler, oraz 5 zebranych podczas obserwacji naziemnych (w tym również obserwacje w dwóch filtrach). Modelowanie każdej krzywej blasku zwróciło różne wyniki dla parametrów układu kontaktowego oraz parametrów plamy. Największe różnice widoczne były w inklinacji i układu oraz temperaturze składnika wtórnego T2. Każde rozwiązanie zawierało podobny stosunek mas składników q oraz współczynnik wypełnienia f. W każdym modelowaniu rozmiar plamy był niewielki, co mogło powodować błędy numeryczne.Dodatkowo postanowiono zbadać migrację plamy oraz wpływ plamy na pozostałe parametry układu kontaktowego. Badanie migracji plamy pokazało, że rozmiar plamy Rs znacznie się zmieniał, dodatkowo plama była dużo większa od tej, którą zwróciło rozwiązanie uwzględniające również parametry fizyczne układu. Oprócz tego każdy wynik kładł plamę w innych miejscach na składniku pierwotnym, co wyraźnie pokazywało jak plama ewoluowała w czasie. Należy jednak pamiętać, że w obu przypadkach poczyniono założenia – w poszukiwaniu samych parametrów plamy położono Ts = 0.824, natomiast w modelowaniu wszystkich parametrów założono Φ = 90◦. Modelowanie zmodyfikowanych danych z satelity Kepler (usunięte fazy, w których wkład plamy był największy) pokazało, że parametry układu kontaktowego takie jak: i, Ω1,2, q zmieniają się w zależności od tego, jaki fragment danych obserwacyjnych zostanie użyty do modelowania.

In this paper I would like to check how the physical parameters of contact binaries components change while modeling light curves, depending on how the data is prepared and how much of observations are used for calculations. I present three ways of preparing observational data collected by Kepler Space Telescope and two grounded-based instruments.