Dyskryminacja uczestników wydarzeń kulturalnych w Polsce stała się w ostatnich latach jednym z problemów podejmowanych w ramach zarządzania instytucjami i projektami kulturalnymi. Badanie uczestników takich wydarzeń w Krakowie pokazuje, że z jednej strony czują się oni dyskryminowani, a z drugiej zauważają działania podjęte przez organizatorów w celu stworzenia bezpiecznej przestrzeni. Organizatorzy natomiast podkreślają potrzeby zapobieganiadyskryminacji zarówno na poziomie lokalnym jak i systemowym. W pracy podjęto problematykę festiwali grup wykluczonych i możliwości zapobiegania dyskryminacji podczas organizowania tych imprez. Jej celem jest zintegrowanie zarządzania humanistycznego i kryzysowego z animacją kultury. Na podstawie przeprowadzonych badań wśród organizatorów i uczestników festiwali grup mniejszościowych zaproponowano też dobre praktyki w sferze działań festiwali.

Discrimination of cultural events’ participants in Poland became a major issue addressed within cultural institutions and project management studies over the last years. Research among attendees of those events in Krakow shows, that they feel discriminated against, but at the same time they notice organisers’ effort to create a safe space. Organisers emphasise the need to stop discrimination both at a local level and system-wide. In this dissertation the topic of excluded groups’ festivals and the possibility to avoid discrimination while organising those events was considered. The aim was to integrate humanistic and crisis management with cultural animation. There was a set of good practices proposed based on the research conducted among participants and organisers of minority festivals.