Tematem pracy jest omówienie działalności dwóch organizacji: Woli Ludu i Partii Socjalistów – Rewolucjonistów, które oficjalnie uznały stosowanie terroru indywidualnego za pełnoprawny środek działania w walce politycznej z rządem carskim. Metoda ta polegała na organizowaniu zamachów wymierzonych przeciwko przedstawicielom reżimu carskiego w Rosji. Zakres pracy obejmuje lata 1879 – 1908, czyli okres od powstania organizacji Wola Ludu do zdemaskowania szefa Organizacji Bojowej Partii Socjalistów - Rewolucjonistów Jewno Azefa jako prowokatora policji carskiej. Pierwszy rozdział obejmuje również lata wcześniejsze, aby ukazać tło społeczno – polityczne i ideologiczne źródła idei terroru indywidualnego. W pracy zostały także omówione warunki społeczno – polityczne, które doprowadziły do rozprzestrzenienia się koncepcji terroru indywidualnego w imperium rosyjskim, ideologiczne podstawy ruchu narodnickiego i eserowskiego, kwestia programu, struktury i przede wszystkim, taktyki działania rewolucjonistów. Ukazane zostaną również przykłady zastosowania terroru indywidualnego w praktyce oraz walka policji z ruchem rewolucyjnym przy pomocy prowokacji.

The theme of this thesis is a tactic of the People's Will party and Socialist – Revolutionary Party from 1879 to 1908, in the political struggle of these organizations against the tsarist regime. This tactic was based on the use of individual terror against members of the regime at these times: senior officials, police representatives, relatives of emperors and tsars themselves. In this paper we discuss the political situation in the country, the origins of the idea of terror, examples of its use, government's fight against the revolutionaries using provocations and the decrease of the importance of the idea of individual terror in revolutionaries’ strategy.