Depresja, z immunologicznego punktu widzenia jest przewlekłym stanem zapalnym i stanowi istotny problem społeczny. W jej leczeniu stosuje się standardowo cztery grupy leków o odmiennym mechanizmie działania, których przedstawicielami są imipramina, fluoksetyna, wenlafaksyna i moklobemid. Leki te wpływają na komórki układu immunologicznego generujące stan zapalny w organizmie człowieka dotkniętego depresją. Immunologiczny mechanizm wpływu leków przeciwdepresyjnych na makrofagi jest celem badawczym niniejszej pracy. Metodycznie problem ten badano u myszy w zapalnym modelu aktywnego naskórnego uczulenia chlorkiem pikrylu (TNP/PCl) i wywołania nadwrażliwości kontaktowej (CS), jako alergicznego komórkowego stanu zapalnego, który na dzień przed indukcją modulowano dożylnym podaniem znakowanych haptenem TNP otrzewnowych makrofagów olejowych od dawców kontrolnych lub poddanych terapii lekami antydepresyjnymi. Wyniki reakcji CS w jej wczesnej, nisko swoistej fazie zapalnej (2 h od ponownej aplikacji haptenu) oraz antygenowo-swoistej fazie późnej (24 i 48h od powtórnej prowokacji haptenem) wykazały, że badane leki wykazują zróżnicowane oddziaływanie na indukowaną naskórnym uczuleniem reakcję CS. Wczesna odpowiedź zapalna (2h) hamowana była we wszystkich grupach badanych z udziałem znakowanych TNP makrofagów o wyraźnym działaniu tolerogennym. Fazy opóźnione reakcji CS podlegały aktywacji w obecności makrofagów od dawców traktowanych imipraminą poprzez wzmożenie zapalnego obrzęku małżowiny usznej. Stan względnej tolerancji wywoływała obecność makrofagów od dawców traktowanych fluoksetyną, natomiast makrofagi od dawców traktowanych moklobemidem czy wenlafaksyną nie wpływały istotnie na odpowiedź zapalną późnej reakcji CS. Podsumowując badania, należy stwierdzić, że działanie leków antydepresyjnych wpływa na aktywność modulowania odpowiedzi immunologicznej przez makrofagi.

Depression, which is a serious social problem, from an immunological point of view is associated with chronic inflammation. Four groups of drugs, represented by imipramine, fluoxetine, venlafaxine and moclobemide, with different mechanisms of action are used in a standard treatment. These drugs affect immune cells, which are responsible for generation of inflammation arising in depression. Methodologically, experiments were conducted in a murine model of contact sensitivity (CS) cellular allergic inflammation resulting from epicutaneous sensitization with picryl chloride (TNP/PCl). The day before induction of active CS the inflammation was modulated by intravenous administration of TNP-labeled peritoneal macrophages induced by mineral oil and harvested from either control group of donors or donors that were pretreated with antidepressant drugs. The results of evaluation of CS reaction in both the low-specific (2h after reapplication of hapten) and antigen-specific phase (24 and 48h after reapplication of hapten) phases showed that the tested drugs have different effects on the CS reaction induced by epicutaneous sensitization. Early inflammatory response (2h) was inhibited in all groups of recipients pulsed with TNP-labeled macrophages which are tolerogenic, while delayed phase of CS reaction (24 and 48h) was activated in the presence of macrophages originated from donors treated with imipramine by enhancing the inflammatory ear swelling. In contrast, relative tolerance state was induced by transfer of TNP-macrophages originated from mice treated with fluoxetine. Macrophages from moclobemide or venlafaxine – treated donors with did not significantly affect inflammatory response of delayed CS reaction. In conclusion, antidepressant drugs express diverse influence on modulatory activity of macrophages orchestrating immune response.