Lust and desire are two popular notions constituting the frame of analysis in the work of William Shakespeare. Twelfth Night or What You Will is the play in which they both seem to be important and inspiring. The interpretation of relation between the characters has been recalled in the first part of the thesis, in which I describe the most important anlyses of the play stressing the role of lust and desire.The unreal character of the world of Shakespeare has inspired me to interpret Twelfth Night or What You Will more freely. I try to investigate the possibilities of collation of the play with the ideas of psychoanalysis. Therefore the chapters of my thesis cover alternately: the unreal world of Iliria, desire and lust and the concept of mourning. All those four notions seem to be the link between Shakespeare and the psychoanalysis of Frued and Lacan, allowing to omitt the strict academic analysis.My relfections considering the character and meaning of the connections between characters allow to verify another ways reading the play. Concentrating on what actually happens between the characters opens the wider perspective for interpretation. Viola, Orsino and Olivia become even more interesting and the role of their bodies is not restricted to the symbol of the prison (as it is stated in the analysis of Kott). My interpr etation allows to display the role of the body in the dramas of Shakespeare as a vehicle of conflict between the lust and desire. The part devoted to those notions is preceded by the most important theories considering them.The last part I dedicate to the melancholy of Viola. Perspective of melancholy and mourning opens the new ways of reading the relations between Viola, Orsino nad Olivia.In my thesis I also recall the works of the contemporary critics which helped me to create my own interpretation. I owe my inspirations, especially concerning the subject of the body, melancholy and carnival to the texts of Kristeva, Sugiera and Bieńczyk.

Pragnienie i pożądanie, to dwa pojęcia wokół których, analizowano już wiele dramatów Szekspira. Wieczór Trzech Króli jest tekstem, w którym funkcjonowanie tych pojęc wydaje się szczególnie inspirujący do rozważań. Interpretacja relacji między tymi bohaterami, jest przeze mnie przywoływana w pierwszej części pracy, gdzie odwołuję się do ważniejszych analiz Wieczoru Trzech Króli, po to, aby zaznaczyc w nich rolę pragnienia i pożądania. Nierealny charakter szekspirowskiego świata zainspirował mnie do swobodniejszego potraktowania interpretacji utworu, dzięki czemu odchodząc od ścisłego analizowania tekstu, staram się raczej śledzić możliwości jakie dramat Szekspira stwarza w zestawieniu z myśleniem psychoanalitycznym. Stąd też rozdziały mojej pracy dotyczą kolejno: nierealnego charakteru Ilirii, pragnienia i pożądania oraz tematu żałoby. Wszystkie te tematy są dla mnie łączącym dramat Szekspira i prace Lacana i Freuda ogniwem, odchodząc zarazem od przyjętej, akademickiej analizy znaków. Rozdziałów tych jest cztery.Moje rozważania na temat charakteru i znaczenia relacji między postaciami, raczej odbiegają od analizy tekstu dramatu, dzięki czemu, można sprawdzic inne możliwości ich odczytania. Skupienie się na tym, co się wydarza między bohaterami dramatu, i snucie rozważań odbiegających od interpretacji Wieczoru Trzech Króli, pozwala na spojrzenie na ten dramat z szerszej perspektywy. Dzięki temu postaci Violi, Orsina, Oliwii wydają się jeszcze ciekawsze, a rola ich ciał przestaje mieć charakter tylko więzienia, który sugerowała między innymi analiza Kotta, powołując się na fakt, iż sztukę w czasach Szekspira grali mężczyźni. Takie luźne odczytanie relacji między postaciami, pozwala, pokazac role ciała w dramacie Szekspira , jako nośnika konfliktu pragnienia i pożądania. Tą częśc zaczynam od przywołania ważniejszych tez dotyczących istoty pragnienia i pożądania. Staram się jednak, nie ulegac ich ogólnikowemu charakterowi, na rzecz swobody i świadomej wymienności pojęc pragnienia i pożądania.W ostatniej części zajmuję się melancholią Violi. Ta perspektywa otwiera nowe możliwości w odczytaniu roli pragnienia i pożądania w trójkącie Viola, Orsino, Oliwia.Na początku starałam się przywołać słowa krytyków, których artykuły i eseje, podpowiedziały mi pewne ścieżki myśli, zwłaszcza w kwestii tematu cielesności oraz melancholijno-karnawałowego nastroju, gdzie szczególną inspiracją okazały się prace Małgorzaty Sugiery, Kristevej, Bieńczyka. Postanowiłam przyjrzeć się bliżej mechanizmom marzenia sennego i fantazji, by na koniec Ilirię, świat przedstawiony próbować rozpoznać jako jeden z porządków Lacana. To pozwoliło mi śledzić pojawianie się Realnego w tym świecie.