This paper, entitled „Marriage policy of diadochi (323-281 BC),” focuses on the problem of marital policy pursued by the generals of Alexander the Great after his death in Babylon in 323 BC. This policy has played an important, though often underestimated, role in wars of the diadochi. It was a very complex problem, since it often involved a clash between the intradynastic amphimetric conflicts and the foreign policy of individual generals. The adopted chronological framework is appointed by two deaths - the one of Alexander, and the other one, of last of his immediate successors - Seleucus in 281 BC. Essentially the work focuses on the marriage policy pursued by diadochi. Therefore, it deals with the marriages contracted, personally or on the initiative of the immediate successors of Alexander, by their offspring. The persona of Demetrius Poliorketes was also discussed, despite the fact that he cannot be literally included in the group of diadochi and some of his marriages were contracted without the interference of his father, a diadoch, Antigonus One-Eyed. The author commited this inaccuracy deliberately. Since, considering the important role Demetrius played in the events after year 323, his omission would be detrimental to the work. In addition to the circumstances and the act of marriages themselves, this work presents their subsequent history with the stress put on whether the marriages were reflected (in short or long term) in the policy of the parties involved. It should be noted that this study restricts itself to the presentation of the history of women in the context of these marriages and does not pretend to analyze the position of women in general.

Praca „Polityka małżeńska diadochów (323-281 p. n. e.) rozpatruje problem polityki małżeńskiej prowadzonej przez wodzów Aleksandra Wielkiego po jego śmierci w Babilonie w 323 roku. Polityka ta zajmowała istotną, choć niejednokrotnie niedocenianą, rolę w walkach diadochów. Była problemem bardzo złożonym, jako że często krzyżowały się w niej wewnątrzdynastyczne spory amfimetryczne z polityką zagraniczną poszczególnych wodzów.Przyjęte ramy chronologiczne wyznaczają dwa zgony – z jednej strony Aleksandra Macedońskiego, z drugiej ostatniego z jego bezpośrednich następców – Seleukosa w 281 roku. Zasadniczo praca ogniskuje się na polityce małżeńskiej realizowanej przez diadochów, a więc przedstawia związki zawierane osobiście lub z inicjatywy bezpośrednich następców Aleksandra przez ich potomstwo. Grono to zostało jednak powiększone o Demetriusza Poliorketesa mimo tego, że jego samego literalnie nie sposób zaliczyć w poczet diadochów, a część małżeństw zawarł on bez ingerencji swego ojca, Antygona Jednookiego – diadocha właśnie. Autorka zdając sobie sprawę z istotnej roli jaką odegrał Poliorketes w wydarzeniach po 323 roku, której pominięcie musiałoby odbyć się ze szkodą dla pracy, w pełni świadomie dopuściła się tej nieścisłości. Oprócz okoliczności i samego aktu zawieranych małżeństw praca prezentuje również dalsze dzieje związków z akcentem położonym na to czy znajdowały one odbicie (krótko bądź długotrwałe) w polityce stron zaangażowanych w ich realizację. Należy zaznaczyć, że niniejsze studium ogranicza się do przedstawienia historii kobiet w kontekście omawianych związków małżeńskich i nie rości sobie pretensji do analizy pozycji kobiet w ogóle.