Rehabilitacja poudarowa metodą PNF, z zastosowaniem i bez zastosowania toksyny botulinowej : opisy przypadków

One of the most common diseases of the nervous system is stroke. Its most frequently occuring kinetic symptoms are paresis or paralysis accompanied by an increase in muscular tension called spasticity. For patients and their carers these disturbances become a problem in many aspects of their everyday life, especially in locomotion. New ways need to be looked for to create therapies that could decrease or remove spasticity and restore the function which was disrupted. Therapy by botulinum toxin has been used as a method of decreasing spasticity to treat children with cerebral palsy having equines-varus foot, and it proves to be a breakthrough in the treatment of diseases with increased muscular tension. Owing to it, a range of mobility increases, for example in an ankle and knee joints, which facilitates locomotion. This improvement is caused by both pharmacological action, and assisted kinesitherapy. Proproceptive Neuromuscular Facilitation (PNF) is considered to be especially effective rehabilitation method based on neuro-physiological mechanisms. This method in the therapy of adults, along with the application of botulinum toxin, seems to facilitate physical activity of the patient after stroke, which may be very important for secondary stroke prevention. The aim of the research was to assess the influence of the therapy by PNF method associated with a botulinum toxin application on the patients after stroke with spasticity in lower limbs. During gait the patients had the flexion of ankle and knee joints measured by means of VICON system with the special focus on the amplitude of angular values. All patients presented in this description of cases showed an improvement in most of the measured parameters, in both a four-week and a three-month period after the therapy. The results show a necessity to carry out further randomized control studies of larger groups.

Jedną z częściej spotykanych chorób układu nerwowego jest udar mózgu. Do najczęstszych objawów ruchowych należą niedowłady bądź porażenia kończyn, z towarzyszącym wzrostem napięcia mięśniowego, zwanym spastycznością. Dla pacjentów oraz ich opiekunów zaburzenia te stają się problemem w wielu aspektach życia codziennego, między innymi w lokomocji. Wymaga to poszukiwania nowych dróg w tworzeniu terapii mogących zmniejszyć bądź znieść spastyczność i przywrócić zaburzoną funkcję. Terapia toksyną botulinową jako metoda obniżająca spastyczność, jest stosowana do tej pory w terapii dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym ze stopą końsko-szpotawą i przynosi przełom w leczeniu schorzeń przebiegających z nadmiernym napięciem mięśniowym. Uzyskuje się poprawę zakresu ruchomości, miedzy innymi w stawie skokowym, a poprzez to ułatwia lokomocję. Poprawa ta uzyskiwana jest zarówno poprzez oddziaływanie farmakologiczne, jak i prowadzoną równolegle kinezyterapię. Szczególnie skuteczne wydają się metody rehabilitacyjne oparte na mechanizmach neurofizjologicznych. Jedną z takich metod jest PNF. Zastosowanie terapii metodą PNF połączone z zastosowaniem toksyny botulinowej u dorosłych wydaje się ułatwiać aktywność ruchową pacjenta po udarze mózgu, co może być bardzo ważne w profilaktyce wtórnej udaru mózgu. Celem pracy było przedstawienie możliwości połączenia i wpływu terapii metodą PNF skojarzoną z podaniem toksyny botulinowej u pacjentów po udarze mózgu ze spastyczną kończyna dolną. Dokonano w trakcie chodu pomiaru kąta ugięcia w stawie skokowym i kolanowym biorąc pod uwagę amplitudę ruchu, wykorzystując system VICON. U wszystkich przebadanych w niniejszym doniesieniu pacjentów odnotowano poprawę większości analizowanych parametrów, zarówno w okresie czterotygodniowym, jak i czteromiesięcznym. Przeprowadzone pomiary wskazują na konieczność wykonania randomizowanych, kontrolowanych badań na dużych grupach.