Przedmiotem opracowania są dwa teksty drogi krzyżowej, które pochodzą z lat 1919 i 1921. Tło porównawcze dla nich stanowi przeszło dwieście tego typu nabożeństw wydanych w ciągu ponad stu lat - od końca XIX wieku do początku XXI wieku. Omawiane dwie publikacje są pod wieloma względami niezwykłe dla swojego czasu, co widoczne jest na wielu poziomach językowych, od układu tekstu począwszy, poprzez szyk zdania, leksykę, na zjawiskach morfologicznych skończywszy. Wydaje się, że osobista postawa autorów wobec wydarzeń historycznych wpłynęła na rozluźnianie zastanego wzorca gatunkowego w różnych jego aspektach. Można powiedzieć, że analizowane teksty mają charakter prekursorski wobec modelu gatunkowego o wiele późniejszego - dominującego po soborze watykańskim II. Na ich pojawienie się już po pierwszej wojnie światowej niewątpliwy wpływ miała zmiana sytuacji politycznej w Polsce i Europie.