Francisa Bacona projekt nowoczesnej medycyny i towarzyszącej jej etyki, wyłożony w De Dignitate et Augmentis Scientiarum (1623), zawiera postulat dotyczący łagodzenia przez lekarzy bólu i cierpienia beznadziejnie chorych, umierających pacjentów. Odwołując się do starożytnej idei „łatwej śmierci”, Bacon nazywa proponowaną przez siebie praktykę „eutanazją zewnętrzną”. W niniejszym artykule dowodzę, że wbrew popularnemu mniemaniu Bacon antycypuje nie eutanazję „w stylu holenderskim”, czyli „zabójstwo z litości”, lecz raczej opiekę paliatywną, w której łagodzenie cierpień śmierci nie wiąże się z rozmyślnym uśmiercaniem pacjentów.

Francis Bacon’s program for modern medicine and its ethics, developed in De Dignitate et Augmentis Scientiarum (1623), includes the requirement that doctors alleviate the pain and suffering of terminally ill patients. Invoking the ancient idea of an “easy death”, Bacon calls this course of action “outward euthanasia”. This article demonstrates that, contrary to widespread opinion, Bacon does not anticipate “Dutch-style” euthanasia or “mercy-killing”, but rather palliative care without the intentional termination of a patient’s life.