Transliteracja - konwersja pisma, polegająca na graficznym odtworzeniu liter jednego alfabetu za pomocą liter innego alfabetu (zaopatrzonych w razie potrzeby w znaki diakrytyczne), bez uwzględnienia fonetycznych właściwości głosek.

Alfabety niełacińskie transliteruje się według obowiązujących norm: dla cyrylicy PN-ISO 9:2000, dla alfabetu arabskiego ISO 233:1984, ISO 233-2:1993 i ISO 233- 3:1999, dla języka hebrajskiego PN-ISO 259:2009 i PN-ISO 259-2:2009, dla greki PN-ISO 843:1999*.

W transliteracji podajemy:

• nazwy autorów i współtwórców
• tytuł publikacji w polu wariant tytułu (w polu tytuł występuje tytuł publikacji w oryginalnej pisowni)
• tytuł publikacji macierzystej, poprzedzony znakiem "=" i tytułem w oryginalnej pisowni - w polu tytuł publikacji zbiorowej, (gdy w polu tytuł występuje w oryginalnej pisowni tytuł artykułu lub rozdziału książki)
• miejsce wydania i nazwę wydawcy
• tytuł serii

W oryginalnym alfabecie opisywanego dokumentu podajemy:

• tytuł publikacji w polu tytuł
• tytuł publikacji macierzystej w polu tytuł publikacji zbiorowej
• słowa kluczowe w polu słowa kluczowe w j. dokumentu
• abstrakt w polu abstrakt w j. dokumentu
• nazwę konferencji w polu konferencja

 

Zapis transliteracji można konsultować z właściwą biblioteką instytutową

*(na podstawie: Drabik Adrian, Sanetra Krystyna, Szafrański Leszek (2014). Instrukcja katalogowania dokumentów w Bibliografii Publikacji Pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kraków : Biblioteka Jagiellońska, s. 10)