Praca poświęcona jest dopuszczalności powstania renty planistycznej w sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. We wprowadzeniu został opisany zakres pojęciowy terminu renta planistyczna. Pojęcie to jest definiowane jako: jednorazowa opłata od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W dalszej części wprowadzenia zostały omówione przesłanki powstania danej opłaty oraz podstawowe zagadnienia dotyczące tej instytucji. Druga część pracy opisuje możliwość powstania przedmiotowej opłaty w sytuacji braku miejscowego planu. Zgodnie bowiem z art. 58 ust. 2 oraz art. 63 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, regulacje dotyczące renty planistycznej mają zastosowanie do decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz do decyzji o warunkach zabudowy, jeśli wywołują skutek w postaci wzrostu wartości nieruchomości. Przeprowadzony w tej części wywód ma na celu potwierdzenie, że przesłanka wzrostu wartości nieruchomości może się ziścić poprzez wydanie jednego z dwóch rodzajów decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Trzecia część pracy jest poświęcona problematyce sposobu ustalenia stawki procentowej opisywanej opłaty. W szczególności została omówiona kwestia przyznania kompetencji do jej ustalania oraz formy, w jakiej powinno do tego dojść. Za kompetentny w tej mierze został uznany organ wykonawczy gminnego samorządu terytorialnego. Ustalenie natomiast rzeczowej stawki powinno mieć miejsce w odrębnej decyzji lub w decyzji ustalającej opłatę planistyczną. W części czwartej niniejszej pracy został omówiony casus, w którym dla danej nieruchomości wydano więcej niż jedną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Problematyczną kwestią w tym przypadku jest kwestia wyboru przez organ gminy jednej z owych decyzji jako podstawę do wymiaru danej renty. Zgodnie z przeprowadzoną w tej części pracy argumentacją, organ powinien wziąć pod uwagę tę decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w wyniku której wzrost wartości nieruchomości był największy.