Prawo rzymskie nie opracowało pojęć podmiotu prawa, osoby prawnej, zdolności prawnej, zdolności do czynności prawnych. Określanie zrzeszeń jako "ciał" (corpora) wskazywało na analogię między nimi a osobami ludzkimi. Termin societas niekiedy oznaczał ollegium lub stowarzyszenia. Korporacji nie identyfikowano z członkami i zachowywała tożsamość mimo zmian składu osobowego. Gaius wylicza spółki z podmiotowością a to dzierżawiące podatki i spółki górnicze W imieniu spółki działał manceps. Śmierć jednego ze wspólników nie powodowała rozwiązania spółki. Istniały udziały będące przedmiotem obrotu. Poza tym ius honorarium wykształciło ekwiwalent spółki-podmiotu - przedsiębiorstwo prowadzone przez wspólnych niewolników. Zasadniczymi jego składnikami był niewolnik i powierzone mu peculium (mienie które pan oddał w zarząd niewolnikowi poza przedmiotami niezbędnymi mu do życia). Negotiatio per servos communes powstała jako alternatywa dla umowy societas. Niewolnik prowadził przedsiębiorstwo, które de iure stanowiło własność jego panów. Peculium służyło dzieleniu mienia pana na wyodrębnione zespoły gospodarcze. Przedsiębiorstwo prowadzone przez niewolnika zachowywało ekonomiczną tożsamość mimo zmiany właścicieli i po części niewolnika. Sporne jest czy wierzyciele z peculium mieli pierwszeństwo zaspokojenia z peculium przed wierzycielami osobistymi. Aktywa przedsiębiorstwa były oddzielone od pozostałego mienia pana. Przedsiębiorstwo oparte o peculium nie charakteryzowało się ochroną kapitału przed wierzycielami właściciela. Brak rozwiniętej rachunkowości utrudniał dokładne zidentyfikowanie mienia danego podmiotu w razie niewypłacalności.

Roman law did not develop the concepts of the rightholder, corporation, legal capacity, the ability to act. Description of association as "bodies" (corpora) pointed to the analogy between them and the human persons. The term societas sometimes designated collegium or associations. Corporations were not identified with members and acted despite changes in the composition. Gaius mentions companies with legal capacity: tax farmers and mining enterprises. The company was represented by manceps. Death of one of the partners did not cause dissolution of the company. Shares were traded. Besides evolved ius honorarium equivalent of the corporate enterprise form - a company run by a common slave. The principal components were the slave and entrusted peculium (property given by the lord to a slave, except objects indispensable to his living). Negotiatio per servos communes was established as an alternative to the contract of societas. The slave led the company that was de jure the property of the master. Peculium served to divide lord's property into separate business units. Enterprise carried on by a slave retained economic identity despite the change of owners and partially of the slave. It is disputable whether peculium creditors had priority in execution from the peculium against personal creditors. The company's assets were separated from the rest of master's property. The company based on peculium did not involve any capital protection against creditors of the owner. Lack of developed accounting hampered the identification of assets of the entity in the case of insolvency.