Celem niniejszego opracowania nie było przedstawienie repertuaru wydawniczego drukarń akademickich, nie stworzono także kompletnej bibliografii publikacji, choć oczywiście zestawienie takie byłoby niezwykle pomocne. Ujęcie problemu typografii dawnej przez pryzmat konkretnej oficyny (a właściwie kilku oficyn) dało możliwość zbadania metod pracy danego zakładu, a prześledzenie zmian zachodzących w określonym czasie pozwoliło uchwycić pewien proces przekształcania się książki dawnej, wykonanej metodami rzemieślniczymi, w książkę nowoczesną, nie tylko produkowaną maszynowo, lecz również o nowej, wykorzystywanej do dziś strukturze. Badany okres jest niezwykle ważny dla tego procesu, gdyż obejmuje najważniejsze punkty przełomowe: rezygnację z krojów gotyckich, wprowadzenie nowych typów ilustracji oraz - już na przełomie wieku XVIII i XIX - zmiany technologiczne prowadzące do powstania przemysłu poligraficznego. "Najbardziej atrakcyjne dla czytelnika są z pewnością rozważania nad materiałem graficznym stosowanym w drukach. Jest to dziedzina szczególnie atrakcyjna dla badacza dawnej książki, ponieważ może on pokazać funkcje elementów graficznych w kształtowaniu projektu publikacji. Jak to daleko odbiega od praktyk historyków sztuki zajmujących się grafiką książkową, widać choćby w unikaniu przez tych ostatnich terminu «ilustracja» (nota bene nie zawiera takiego hasła Słownik terminologiczny sztuk pięknych…). Klaudia Socha zawsze stara się pokazać miejsce elementów graficznych w kontekście całego składu drukarskiego" (Z recenzji prof. dr. hab. Janusza Gruchały).