Nothing to be done?

Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi. Samuel Beckett, Czekając na Godota, przekład: Antoni Libera, reżyseria: Michał Borczuch, scenografia i kostiumy: Dorota Nawrot, światła: Jacqueline Sobiszewski, premiera: 15 października 2016

W recenzji spektaklu Czekając na Godota w reżyserii Michała Borczucha (Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi, prem.: 15.10.2016) Zuzanna Berendt skupia się przede wszystkim na strategiach inscenizacji klasycznego tekstu Samuela Becketta. Autorka opisuje scenografię i kostiumy autorstwa Doroty Nawrot, śledzi również kolejne zabiegi wykonywane na tekście, takie jak: zapośredniczenie poprzez głos z offu, migracje ról między postaciami czy dubbing. Podkreśla, że Borczuch wystawiając Czekając na Godota, problematyzuje pozycję reżysera wobec klasycznego dramatu i poszukuje granic własnej wolności w pracy nad nim, a kontakt z dramatem uzyskuje właśnie poprzez zmaganie z materią tekstu.

In her review of Waiting for Godot directed by Michał Borczuch (Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi, prem.: 15 Oct 2016) Zuzanna Berendt focuses on the strategies used in the staging of Samuel Beckett's classic text. The author describes Dorota Nawrot's stage design and costumes. She also traces the operations performed on the text, such as mediatisation through offstage voice, migration of roles between the characters or dubbing. She emphasises the fact that in staging Waiting for Godot, Borczuch problematises the position of the director vis a vis the classic drama and searches for the boundaries of his own freedom in working on it, and he establishes contact with the play precisely by struggling against the text.