Sylwetki don Camilla i wójta Peppone od chwili pojawienia się cyklu Giovanniego Guareschiego (1908-1968) na łamach tygodnika "Candido" uznawane są za alegorię dwóch antagonistycznych sił powojennych Włoch - zwolenników chrześcijańskiej demokracji i komunistów. Znaczącym elementem Mondo piccolo jest również przywiązanie jego obywateli do opery. Muzyka Verdiego traktowana jest tu jak narodowa i ponadpolityczna wartość, przynależy zarówno do sfery życia prywatnego jak publicznego, określa światopogląd protagonistów, jest cząstką codzienności, choć bywa dobrem ekskluzywnym. W kontekście obserwacji Riccarda Mutiego na temat recepcji Verdiego w tradycji muzycznej Włoch pytanie o funkcje, znaczenie i sposób obecności tematyki operowej (wątków, aluzji, wzmianek) w opowiadaniach Guareschiego stanowi pretekst do refleksji nad sposobami samookreślania się tożsamości włoskiej w drugiej połowie XX wieku.