Who can become patron of an abbey? : few remarks on building memory in Saint Denis Abbey in the 12th century

Bibliogr. s. 52-55

W średniowieczu nie było wcale rzeczą oczywistą, że nawet najwspanialsza kolekcja relikwii czy najbardziej bogate nadania uczynią z danego opactwa ośrodek potężny i liczący się. Przykład podparyskiego opactwa Saint-Denis pokazuje, że to historia, tworzenie fałszywych dokumentów czy narracji związanych z klasztorem, miała największe znaczenie dla budowania ideowej i realnej pozycji. Opactwo to, z racji swojej funkcji w ceremoniale władzy oraz dzięki związaniu z osobą świętego Dionizego, było ważnym punktem na sakralnej mapie królestwa Kapetyngów. Celem artykułu jest ukazanie tego, jak mnisi z Saint-Denis poprzez manipulowanie historią czy dzięki tworzeniu kontrfaktycznych narracji budowali prestiż swego domu. Proces ten ukazany jest na przykładzie kreowania pamięci o Karolu Wielkim w opactwie Saint-Denis. W pierwszej połowie XII wieku, kiedy opatem Saint-Denis był Suger, powstały dwa falsyfikaty przypisywane cesarzowi. Zestawione z wieloma innymi narracjami powstałymi w tym okresie pokazują one zainteresowanie Karolem Wielkim w środowisku podparyskiego opactwa. Dzięki zabiegom mnichów cesarz został włączony w poczet wielkich benefaktorów Saint-Denis. Pytanie o rolę Karola Wielkiego w kształtowaniu przeszłości opactwa oraz przyczyny ostatecznego odsunięcia go na rzecz Dagoberta i Karola Łysego bardzo dobrze ukazuje, jak wizja przeszłości kształtowała rzeczywistość człowieka średniowiecza.

In the Middle Ages it was not obvious that even the greatest collection of relics or the most rich grants for the abbey would make it a powerful and considerate unit. Example of the Abbey of Saint-Denis located near Paris shows that history, creation of false documents and narratives related to the monastery had the greatest importance for building up ideological and real power. This article aims to show how the monks of Saint-Denis built the prestige of their house by manipulating history. This manipulation is shown with an example of creatingthe false memory of Charlemagne. From the time of Abbot Suger (1122-1151) come two forgeries attributed to the emperor. Questions about the role of Charlemagne in shaping the past of the abbey and the reasons for finally shifting it to Dagobert and Charles the Bald show very well how the past shaped the vision of the human reality of the Middle Ages.