Artykuł poświęcony jest refleksji nad świecką architekturą współczesnego Tadżykistanu jako narzędziem promowania określonego programu ideologicznego. Sponsorowane przez władze budowle w założeniu służą wzmacnianiu jej prestiżu oraz konstruowaniu wspólnoty narodu Tadżyków (millati todżik) i jej legitymizacji za pomocą podkreślania m.in. długiej historii narodu i jego kulturowego wkładu w rozwój regionu. W kontekście nacjonalizmu promowanego przez prezydenta Emomaliego Rahmona zostały przeanalizowane przykłady architektoniczne z ich odwołaniami do określonych wartości i symboli oraz wizji historycznej.

The article covers the reflection on the secular architecture of modern Tajikistan as a tool used to promote a specific ideological program. The buildings sponsored by the author-ities are designed to strengthen its prestige and to construct the community of the Tajik nation (millati tojik) and its legitimacy by emphasizing, among others, its long history and its cultural contribution to the development of the region. In the context of national-ism promoted by the Tajik President Emomali Rahmon, architectural examples have been analyzed with reference to specific values and symbols, as well as the vision of the past.