Książka Joanny Wojnickiej Dzieci XX Zjazdu. Film w kulturze sowieckiej lat 1956-1968, to pierwsze w Polsce tak obszerne i erudycyjne (a po 1989 roku pierwsze w ogóle) opracowanie zjawiska odwilży w radzieckiej kinematografii. Autorka - wprowadzając własny podział na dwa pokolenia twórców (debiutów z lat 50. i z lat 60.) - analizuje odwilż wykraczając poza utarte schematy. Koncentruje się nie na jej „hitach filmowych” i tym, co z odwilżą jest najczęściej kojarzone (np. na melodramacie, Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej), ale na zjawiskach mniej znanych, ale także stanowiących o istocie ówczesnej kinematografii i kultury (np. mit Ameryki, mit rewolucji, mit odkryć naukowych). Jednocześnie aktorka wskazuje, że odwilż tak naprawdę nie była przełomem, radykalnym zerwaniem z wcześniejszymi formacjami, jak się ją często postrzega, ale elementem ciągłości w kulturze rosyjskiej i radzieckiej - poprzez analizę wątków zawsze w tej kulturze obecnych, w odwilży znajdujących jednak nowa odsłonę.