Ja, vi elsker dette landet, som det stiger frem furet verbitt over vannet… – śpiewają Norwegowie w pierwszej zwrotce swego hymnu. Tak, kochamy ten kraj, rozciągający się skałami i chmurami ponad morzem.

Słowa hymnu napisał norweski poeta i dramaturg Bjørnstjerne Bjørnson. Ostateczna wersja została ustalona w 1869 r., ale już 1 października 1859 r. na łamach popularnego dziennika „Aftenbladet” ukazał się tekst pierwotny. Z muzyką Rikarda Nordraaka po raz pierwszy zabrzmiał w 50-lecie ustawy zasadniczej w Eidsvoll; tam, gdzie 17 maja 1814 r. ustanowiono najstarszą obowiązującą europejską ustawę zasadniczą.

Za co Norwegowie kochają „ten kraj”? Czym zasłużył na ich miłość i zewnętrzne poszanowanie? Jak funkcjonuje po ponad 200 latach wdrażania konstytucji eidsvollskiej? Co „zgrzyta” w norweskim systemie ustrojowym i co warto zmienić? Jakie dylematy stają przed Norwegią i Norwegami w drugiej dekadzie XX stulecia?